Van Skopje naar Thessaloniki

Ai, vandaag ging de wekker wel erg vroeg. Om iets voor vijf uur, om precies te zijn… Slaperig aankleden, checken of ik alles bij me heb, ontbijtje maken en de deur uit. Om zes uur vertrok mijn bus naar Thessaloniki. Ik was benieuwd hoe dit zou gaan: de afgelopen dagen had ik wel meegekregen dat de Macedoniërs en de Grieken niet echt de beste vrienden zijn. Er rijden nauwelijks bussen tussen de beide landen (ik vermoed dat dit de enige is, er zijn ook geen treinen), hoe zou het zijn bij de grens? Uiteindelijk viel het mee, maar hebben we er wel een hele tijd stil gestaan. Ik denk dat we er zeker een uur over hebben gedaan om van Macedonië in Griekenland aan te komen.

Uiteindelijk arriveerde ik rond half twaalf lokale tijd (met een uur tijdsverschil) in m’n hotel. Hotel? Mist daar niet een letter? Nee, ik ga mezelf verwennen met een hotelkamer! Enigszins noodgedwongen, dat geef ik toe, er waren nauwelijks fatsoenlijke hostels beschikbaar. Deze kamer is ook reuze betaalbaar (20 euro voor een nacht, heb wel gedeelde badkamer). Maar toch voelt het luxe! Mezelf even verwennen voordat het echte leven weer begint.

Toen ik uit de bus kwam, was het warm. Héél warm. Vervelend warm. En na ook nog eens een stuk met m’n backpack gelopen te hebben, vond ik het té warm. Ik ben dus eerst een tijd op mijn hotelkamer gebleven, even uitrusten en acclimatiseren. Ik reis al twee weken door warme gebieden, maar dit keer was het opeens te warm. Bovendien voelde ik me ook een beetje reis-moe: normaal gesproken sta ik te trappelen van ongeduld om een nieuwe stad te ontdekken, maar nu had ik al zoveel kerken gezien, ik was al door zoveel straatjes gedwaald en ik had al zoveel ijsjes gegeten… ik was reis-moe. Alhoewel ik nog steeds zin had in een ijsje, haha!

Tegen half drie ben ik in een rustig tempo toch maar aan de wandel gegaan. Ik had wel wat dingen gelezen over Thessaloniki, maar bij gebrek aan een Lonely Planet van Griekenland was ik niet heel erg voorbereid. De dingen die ik had gezien kwamen neer op ‘er zijn musea en kerken en pleinen en er is een toren’. Goh. Dat kunnen wel meer steden zeggen. Ik had dus niet echt verwachtingen van Thessaloniki, ik kon me laten verrassen!

Ik heb een wandeling gemaakt door de stad, richting de witte toren. Opvallend was dat alles (kerken, musea) na 15.00 of 16.00 uur gesloten waren. Sommige gingen ’s avonds nog wel open voor een uur of anderhalf uur, maar voor veel bezienswaardigheden zat de dag er om 15.00 uur al op. Het schijnt te maken te hebben met de zomer. Ik vermoed dat het meer ligt aan een gebrek aan belangstelling dan aan de hitte, want anders zouden ze wel eerder sluiten dan 15.00 uur. Mede hierdoor was mijn eerste indruk van de stad niet spectaculair. Er waren wel enkele mooie gebouwen hoor, daar niet van. En zo erg was het niet als ik een kerk niet in kon, ik heb tenslotte al genoeg kerken gezien.

Wel erg leuk aan deze stad was de busrit die je kunt maken. Er is een dure hop on, hop off bus, maar er is ook een variant van de stad die voor twee euro hetzelfde doet. Elk uur rijdt de bus een rondje, je krijgt een goede plattegrond erbij, er is een gids in de bus en een video met meer informatie. Helaas waren de bezienswaardigheden niet zo heel bijzonder. Handig vond ik vooral dat deze bus de heuvel opreed naar de oude stad. Vanaf de heuvel had je een goed uitzicht over de stad en over de zee. De oude stad van Thessaloniki viel echt tegen: het zag er helemaal niet oud uit! Er waren wel leuke pittoreske straatjes, maar het heeft geen oude uitstraling en leuke pittoreske straatjes zijn ook niet echt uniek. Ik ben een uur lang de heuvel afgelopen (ja, ik word verstandig, genoeg bergen beklommen de afgelopen tijd). Daarna heb ik het laatste stukje met de bus weer afgelegd. Voor twee euro was deze bustour zeker de moeite waard! Ik stapte uit bij de verrassing van de dag: een prachtig klooster. Super mooi gerestaureerd en toen ik naar binnen stapte viel mijn mond even open van verbazing: dit is wel heel veel goud wat er blinkt! Een prachtige kerk, echt mooi.

Zoals zo vaak had ik ook vandaag nog amper gegeten, of je moet ijsjes meetellen als een maaltijd. Tijd om te gaan eten dus! Ik had van het hotel een tip gekregen voor een goed restaurantje op een toplocatie: het Aristotelesplein, vlakbij zee. Het zag er prima uit, goed betaalbaar en hoera ze hadden er ook nog eens een tv met de Olympische Spelen (alhoewel ik het basketbal nu niet heel spannend vind…). Ik had weer eens geen idee wat ik moest bestellen: ik bestudeer inmiddels de menukaart alleen nog om te zien of er dingen zijn die ik echt niet wil eten. In Bulgarije stond er nog wel eens tong of lever op de kaart, vandaar. Verder vind ik eigenlijk alles lekker wat ze hier serveren, dus ik vraag het bedienend personeel om hun advies en volg dat op. Ook dit keer pakte dat goed uit. Ik heb weer eens geen idee wat ik heb gegeten heb, maar het smaakte prima!

Vanaf daar ben ik weer teruggedwaald naar m’n hotel. Onderweg onder andere nog langs een soort bazaar/markt gelopen, was rustig maar zag er wel leuk uit. Ook heb ik nog een sfeervol stukje van de stad bezocht met allemaal cafeetjes. Helaas was de helft gesloten vanwege vakantie en waren er ook een aantal die de zomerstop gebruikten voor een verbouwing. Dat haalde de sfeer er wel uit, jammer!

Na nog even naar de supermarkt te zijn geweest, was ik rond half acht weer in het hotel. Tijd voor een verwenavond: lekker douchen, tijdschrift lezen, beetje internetten, chips eten… Dan is zo’n avond ook zo voorbij.