Van Mostar naar Dubrovnik
Blijf op de hoogte en volg Danielle
04 Augustus 2012 | Kroatië, Dubrovnik
Om tien uur zou de bus vertrekken naar Dubrovnik. Dat werd een half uur later. Onderweg liepen we nog meer vertraging ook door een ellenlange stop bij de douane. Bosnië en Kroatië hadden hun grenscontrole gecombineerd, maar dat levert weinig tijdswinst op als tot drie keer toe mannen uit de bus worden getrokken om wat nadere uitleg te geven over hun reis. De route voerde weer door de bergen langs de rivier en na de grens reden we langs de Adriatische zee, prachtig! Op het moment van schrijven zou ik moeten aankomen in Dubrovnik, maar dat is nog zo’n 65 kilometer rijden. Duurt dus nog wel even.
Waar ik in Dubrovnik ga slapen, is nog de vraag. Het bleek niet mogelijk om via de bekende websites een hostelovernachting in een gedeelde kamer te boeken: alles zit vol. Andere opties waren er nog wel, maar allemaal erg duur. Het plan is daarom nog verder gewijzigd: ter plekke schijnt het vaak wel mogelijk te zijn om een overnacht te regelen via shabby mannetjes op het station. Dat doe ik dan één nacht en dan ga ik een dag eerder dan gepland door naar Macedonië. Van de oorspronkelijke drie nachten in Dubrovnik blijft er nog maar één over. Ik heb vermoedelijk wel een vrij ruime overstap in Montenegro (tussen Dubrovnik en Macedonië, er gaan geen directe bussen) en dat schijnt ook in een heel mooi dorpje aan zee te zijn, dus ik pak daar dan nog wel wat stranduurtjes mee. Als het goed is hou ik dan één dag over, die gebruik ik misschien in Macedonië en anders om wat meer tijd in Griekenland te hebben. Ik zie nog wel, haha.
Een dag later; zo, dat was even schrikken in Dubrovnik. Kon opeens geen geld opnemen (combinatie van niet zoveel geld meer op m’n rekening en een automaat die niet goed werkt,e want het bedrag dat ik wilde opnemen, stond nog wel op m’n rekening), er was geen wifi op het busstation en er waren ook weinig ‘mannetjes’ met kamers. Ik sprak een vrouwtje maar die had geen kamers voor iemand die alleen reist en maar één nacht blijft. Oeps. Probleem. En dat na een busreis die nogal slopend was, want op een busreis van 3 uur hadden we ruim 2 uur vertraging. Trage grensovergang en daarna nog twee keer kort gecontroleerd moeten worden omdat de snelweg weer een stukje door Bosnië loopt schiet echt niet op. Slopend en zonde van de tijd… en dan deze ellende ook nog. Gelukkig zag ik het allemaal nog vrij optimistisch in, want dit is echt zo’n moment waarop je jezelf behoorlijk tegen kunt komen op reis.
Eerst dus maar internet gefixt (door voor 3 euro! Fanta te drinken in een restaurantje, wat een astronomisch bedrag), geld overgeboekt, geld uit de automaat gehaald, ticket voor de bus naar Herceg Novi (Montenegro) gekocht en toen stond er opeens een ander vrouwtje. Eigenlijk had ze niets, maar ik kon slapen in de kamer van haar dochter. Voor 35 euro… even slikken, maar toch maar doen. Ivana bleek heel aardig te zijn, ze had een dochter die gepromoveerd is in London en nu in Dresden werkt. Zelf sprak ze ook aardig Engels. Haar dochter kwam morgen om haar moeder te helpen met de zorg voor grootvader die een ongeluk had gehad, heel onhandig zo midden in het hoogseizoen. De kamer was prima, een heerlijk bed, een tafel met een stoel en naast de badkamer. En ook wel fijn om een keer geen kamergenoten te hebben.
Al snel ging ik aan de wandel naar het centrum. Natuurlijk liep ik verkeerd en liep ik dus een mega-eind om. Bovendien was het sowieso wat verder dan dat Ivana gezegd had. Na een flinke wandeling kwam ik in de Stari Grad, het oude centrum van Dubrovnik aan. Eigenlijk is het een stad binnen een stad. Het moderne Dubrovnik bestaat uit vooral veel hotels en guesthouses en op het puntje ligt binnen indrukwekkende stadsmuren het oude Dubrovnik. Het is pittoresk, maar wel heel toeristisch. Sportief als ik ben (volgens mij verdubbelen mijn beenspieren deze vakantie) ben ik direct maar de muren opgeklommen. Voor 70 kuna (bijna 6 euro) kun je helemaal rond de stad lopen. Flink wat trappen op, en dat in de brandende zon. Afzien dus, ze zouden geld toe moeten geven! Het was inmiddels vijf uur, maar nog steeds zeker 30 graden. Maar het was wel de moeite waard: vanaf de muur heb je een mooi uitzicht over het oude Dubrovnik.
Daarna heb ik nog lekker rondgeslenterd. Eindelijk zijn er ook kaartjes onderweg naar Nederland, want dit is een van de weinige plekken waar ze de Westerse toerist hebben ontdekt en waar ze dus kaartjes verkopen. Blijkbaar doen ze dat niet in Oost-Europa. Over toeristen gesproken: die zijn er genoeg in Dubrovnik. Massaal aanwezig, vooral opvallend veel Frans om me heen gehoord. Wel weer wennen, na de afgelopen tijd eigenlijk geen massatoerisme meegemaakt te hebben. In Varna waren er ook veel toeristen op het strand, maar was het niet overvol en op alle andere plekken ben ik het inmiddels gewend om alleen door een museum te lopen.
Ik heb heerlijk rondgeslenterd door Dubrovnik, met alle tijd voor een ijsje op een pittoresk pleintje. Ik had ook wel het gevoel dat ik praktisch alles in en rond Dubrovnik heb gedaan, ik ben alleen de zee niet in geweest.
Rond een uur of acht ben ik (dit keer met de bus) teruggegaan. Waar ik de eerste dagen van m’n reis ongeveer non-stop kebab had en de laatste tijd veel cevabcici (dat kan prima voor lunch én diner, ik ben er dol op!), had ik gisteren pizza gehad. Het was dus wel weer tijd voor kebab. Dat was immers al zeker vier dagen geleden, haha. Met uitzicht op de haven van Dubrovnik heb ik gegeten bij een verder nogal sfeerloos en dus goedkoop tentje. Gelukkig raakte ik aan de klets met een jongen uit Perth, anders zou het best deprimerend kunnen zijn, ondanks het prima uitzicht. Net voor het donker was ik terug in het huis waar ik sliep.
Als je veel betaalt voor je kamer dan moet je er ook gebruik van maken (en bovendien zou ik niet weten wat ik verder moest doen deze avond), dus ik ben in bad geweest. Ik ben dól op in bad gaan. Vooral omdat je het er zo lekker warm van krijgt. Beetje jammer dat ik het hier al de hele dag heel erg warm heb. Een bad is dus nét wat minder comfortabel dan in Nederland, haha. Maar met een tijdschrift was het toch genieten. Verder even m’n tas uitgemest, administratie bijgewerkt, een stapel bonnetjes weggegooid en lekker rustig aan gedaan. Op tijd m’n bed in. Morgen slaap ik in een bus, dus genieten van een bed zolang het nog kan.
Waar ik in Dubrovnik ga slapen, is nog de vraag. Het bleek niet mogelijk om via de bekende websites een hostelovernachting in een gedeelde kamer te boeken: alles zit vol. Andere opties waren er nog wel, maar allemaal erg duur. Het plan is daarom nog verder gewijzigd: ter plekke schijnt het vaak wel mogelijk te zijn om een overnacht te regelen via shabby mannetjes op het station. Dat doe ik dan één nacht en dan ga ik een dag eerder dan gepland door naar Macedonië. Van de oorspronkelijke drie nachten in Dubrovnik blijft er nog maar één over. Ik heb vermoedelijk wel een vrij ruime overstap in Montenegro (tussen Dubrovnik en Macedonië, er gaan geen directe bussen) en dat schijnt ook in een heel mooi dorpje aan zee te zijn, dus ik pak daar dan nog wel wat stranduurtjes mee. Als het goed is hou ik dan één dag over, die gebruik ik misschien in Macedonië en anders om wat meer tijd in Griekenland te hebben. Ik zie nog wel, haha.
Een dag later; zo, dat was even schrikken in Dubrovnik. Kon opeens geen geld opnemen (combinatie van niet zoveel geld meer op m’n rekening en een automaat die niet goed werkt,e want het bedrag dat ik wilde opnemen, stond nog wel op m’n rekening), er was geen wifi op het busstation en er waren ook weinig ‘mannetjes’ met kamers. Ik sprak een vrouwtje maar die had geen kamers voor iemand die alleen reist en maar één nacht blijft. Oeps. Probleem. En dat na een busreis die nogal slopend was, want op een busreis van 3 uur hadden we ruim 2 uur vertraging. Trage grensovergang en daarna nog twee keer kort gecontroleerd moeten worden omdat de snelweg weer een stukje door Bosnië loopt schiet echt niet op. Slopend en zonde van de tijd… en dan deze ellende ook nog. Gelukkig zag ik het allemaal nog vrij optimistisch in, want dit is echt zo’n moment waarop je jezelf behoorlijk tegen kunt komen op reis.
Eerst dus maar internet gefixt (door voor 3 euro! Fanta te drinken in een restaurantje, wat een astronomisch bedrag), geld overgeboekt, geld uit de automaat gehaald, ticket voor de bus naar Herceg Novi (Montenegro) gekocht en toen stond er opeens een ander vrouwtje. Eigenlijk had ze niets, maar ik kon slapen in de kamer van haar dochter. Voor 35 euro… even slikken, maar toch maar doen. Ivana bleek heel aardig te zijn, ze had een dochter die gepromoveerd is in London en nu in Dresden werkt. Zelf sprak ze ook aardig Engels. Haar dochter kwam morgen om haar moeder te helpen met de zorg voor grootvader die een ongeluk had gehad, heel onhandig zo midden in het hoogseizoen. De kamer was prima, een heerlijk bed, een tafel met een stoel en naast de badkamer. En ook wel fijn om een keer geen kamergenoten te hebben.
Al snel ging ik aan de wandel naar het centrum. Natuurlijk liep ik verkeerd en liep ik dus een mega-eind om. Bovendien was het sowieso wat verder dan dat Ivana gezegd had. Na een flinke wandeling kwam ik in de Stari Grad, het oude centrum van Dubrovnik aan. Eigenlijk is het een stad binnen een stad. Het moderne Dubrovnik bestaat uit vooral veel hotels en guesthouses en op het puntje ligt binnen indrukwekkende stadsmuren het oude Dubrovnik. Het is pittoresk, maar wel heel toeristisch. Sportief als ik ben (volgens mij verdubbelen mijn beenspieren deze vakantie) ben ik direct maar de muren opgeklommen. Voor 70 kuna (bijna 6 euro) kun je helemaal rond de stad lopen. Flink wat trappen op, en dat in de brandende zon. Afzien dus, ze zouden geld toe moeten geven! Het was inmiddels vijf uur, maar nog steeds zeker 30 graden. Maar het was wel de moeite waard: vanaf de muur heb je een mooi uitzicht over het oude Dubrovnik.
Daarna heb ik nog lekker rondgeslenterd. Eindelijk zijn er ook kaartjes onderweg naar Nederland, want dit is een van de weinige plekken waar ze de Westerse toerist hebben ontdekt en waar ze dus kaartjes verkopen. Blijkbaar doen ze dat niet in Oost-Europa. Over toeristen gesproken: die zijn er genoeg in Dubrovnik. Massaal aanwezig, vooral opvallend veel Frans om me heen gehoord. Wel weer wennen, na de afgelopen tijd eigenlijk geen massatoerisme meegemaakt te hebben. In Varna waren er ook veel toeristen op het strand, maar was het niet overvol en op alle andere plekken ben ik het inmiddels gewend om alleen door een museum te lopen.
Ik heb heerlijk rondgeslenterd door Dubrovnik, met alle tijd voor een ijsje op een pittoresk pleintje. Ik had ook wel het gevoel dat ik praktisch alles in en rond Dubrovnik heb gedaan, ik ben alleen de zee niet in geweest.
Rond een uur of acht ben ik (dit keer met de bus) teruggegaan. Waar ik de eerste dagen van m’n reis ongeveer non-stop kebab had en de laatste tijd veel cevabcici (dat kan prima voor lunch én diner, ik ben er dol op!), had ik gisteren pizza gehad. Het was dus wel weer tijd voor kebab. Dat was immers al zeker vier dagen geleden, haha. Met uitzicht op de haven van Dubrovnik heb ik gegeten bij een verder nogal sfeerloos en dus goedkoop tentje. Gelukkig raakte ik aan de klets met een jongen uit Perth, anders zou het best deprimerend kunnen zijn, ondanks het prima uitzicht. Net voor het donker was ik terug in het huis waar ik sliep.
Als je veel betaalt voor je kamer dan moet je er ook gebruik van maken (en bovendien zou ik niet weten wat ik verder moest doen deze avond), dus ik ben in bad geweest. Ik ben dól op in bad gaan. Vooral omdat je het er zo lekker warm van krijgt. Beetje jammer dat ik het hier al de hele dag heel erg warm heb. Een bad is dus nét wat minder comfortabel dan in Nederland, haha. Maar met een tijdschrift was het toch genieten. Verder even m’n tas uitgemest, administratie bijgewerkt, een stapel bonnetjes weggegooid en lekker rustig aan gedaan. Op tijd m’n bed in. Morgen slaap ik in een bus, dus genieten van een bed zolang het nog kan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
