Van Dubrovnik naar Herceg Novi naar Skopje
Blijf op de hoogte en volg Danielle
05 Augustus 2012 | Montenegro, Herceg-Novi
Rond acht uur werd ik rustig wakker. Even douchen en naar de supermarkt (pal naast het huis) om een ontbijt te halen en proviand in te slaan. Vandaag is weer een bus-dag, dus dan is het altijd handig om drinken en snacks voor in de bus te halen. Bovendien is het een goede besteding van m’n laatste kuna’s. Gelukkig kwam ik niet op het laatste moment op het station aan, maar was ik er een half uur te vroeg. Wat een gekkenhuis! Er waren veel mensen die vanochtend naar Montenegro wilden, dus waren er veel kaartjes verkocht voor de bus. Meer dan dat er in één bus passen, dus was er een bus 2. Stond op het ticket. Ik zat gelukkig in bus 1, want bus twee bleek pas een uur later te komen. Bovendien was helemaal niet duidelijk welke bus dit eigenlijk was. Klein detail: het was al meer dan 30 graden, om tien uur ’s ochtends. Resultaat: bagage al in de bus van mensen die niet mee mochten en vooral heel veel schreeuwende oververhitte mensen die de bus in wilden. Ik was blij dat ik een plekje had veroverd! De bus werd tot de laatste stoel gevuld en toen konden we, op naar de kust van Montenegro.
De reis ging reuze voorspoedig, tot we bij de grens waren. Of nou ja, tot een kilometer voor de grens. File. Blijkbaar is Kroatië erg zuinig op iedereen die in het land is, want ze checken je vrij grondig voordat je het land uit mag. Ik kreeg m’n paspoort in ieder geval terug met een stempel. Maar daarmee was het leed nog niet geleden…. Een heel stuk verderop was de tweede douanepost, Montenegro in, en het hele tussenstuk (een kilometer ofzo) stond vol auto’s. Het schoot ook niet echt op. Mijn verbazing was groot toen drie kwartier later een nogal jolige Montenegrijn de bus in kwam en vrolijk stempels overal in paspoorten ging drukken, eigenlijk zonder naar de foto of naar de eigenaar te kijken. Het ging in een aardig tempo, maar al met al heeft deze grensovergang ons zeker anderhalf uur gekost. Wat een ellende zeg. Het werd natuurlijk ook steeds warmer in de bus… Wat was ik blij met m’n puzzelboekje om mezelf te vermaken, haha.
Rond één uur arriveerde ik in Herceg Novi. Het busstation ligt op een berg, halverwege de heuvel ligt het oude dorp en beneden is de zee. Ik ben dus de berg afgerold naar het strand. Eindelijk mijn voeten in dat prachtige blauwe water! Ik had wel het gevoel dat ik levend aan het verbranden was in de volle zon, maar dat mocht de pret niet drukken. Alle parasolletjes leken bezet te zijn, wie komt er dan ook rond half twee nog eens op het strand aan? Dat het een strand wat met kleine steentjes en rotsen in plaats van een zandstrand kwam ook wel goed uit, want ik had niet de kans om te douchen voordat ik straks weer de bus in duik. Zaaaaaaaaalig.
Herceg Novi is misschien wel de verrassing van de reis tot nu toe. Toen ik alles plande, bleek er geen directe bus te gaan van Dubrovnik (Kroatie) naar Skopje (Macedonië). Ik moest overstappen in Herceg Novi. Waar? Ergens in Montenegro, volgens m'n Lonely Planet is dat nog niet eens een land (oude versie uit 2005, haha).
In de Lonely Planet zag ik al dat het hier wel mooi moest zijn, maar het is prachtig! De zee is fantastisch blauw en met een lekkere temperatuur, het is een prachtig oud dorpje, mensen zijn vriendelijk. Oh, en er is ongeveer één plek met wifi, haha, hoe ouderwets. Een verademing is dat ik eindelijk weer gewoon met euro’s kan betalen en ook euro’s uit de muur kan halen. Na al die marken, leva, kuna’s en dinars is dat wel fijn. En oja, het is 35 graden, geen wolkje aan de lucht... genieten hoor, zo is een overstap van een paar uur helemaal niet erg! Na het strand heb ik nog lekker op een terrasje gezeten en toen was het tijd om de bus weer eens op te zoeken.
Keurig op tijd kwam er een bus voorgereden. We reden weer langs de kust toen er opeens een verrassing was: we moesten een stukje met de ferry! Of nou ja, ze noemen het ferry, het was eigenlijk gewoon een pontje naar de andere kant van de baai. Supercool, even de zee op, even uit de bus! Surprise surprise. Iedereen om me heen vond het ook leuk dat ik het zo leuk vond geloof ik. Ze vinden me sowieso nogal schattig denk ik, want ik ben de enige buitenlandse in de bus. Naast me zit een meisje die al vroeg of ik haar als vriend wilde toevoegen op Facebook, echt lief. Aan de andere kant van het gangpad zitten twee oude dametjes die ook al vroegen waar ik vandaan kwam en hoe ik heet. Ik vermoed dat ze niet meer Engels kunnen. Leuk hoor! Lekker met de locals op pad. Ik ben al wel goed geïntegreerd want ik sleep net als iedereen eten en drinken de bus in, haha.
De bus is een beetje vergelijkbaar met de trein van Maastricht naar Den Helder. Het duurt lang, maar uiteindelijk kom je op de plek van bestemming, alhoewel je nog wel tien keer onderweg stopt in elke plek van betekenis. As we speak staan we in Budva, een andere badplaats in Montenegro. Veel groter dan Herceg Novi, maar ook heel veel toeristischer en totaal niet pittoresk volgens mij. Overigens een indruk van het weer: om acht uur, als het begint te schemeren, is het nog steeds rond de 30 graden.
Ik heb ook min of meer bedacht wat ik ga doen de komende dagen. Het is nog een beetje afhankelijk van of en zo ja wanneer mijn Macedonische vrienden kunnen afspreken. In principe ben ik morgen overdag in Skopje. Daar valt niet heel veel te zien, dus dat is meer dan genoeg. De dag erna ga ik naar Ohrid. ’s Avonds slaap ik weer in Skopje, waar ik vroeg op moet staan om de bus naar Thessaloniki te halen (één keer per dag om zes uur ’s ochtends… wie bedenkt dat?). Ik heb dan de rest van de dag in Thessaloniki en de volgende dag ook, tot mijn vlucht gaat aan het einde van de middag. Dan zit dit avontuur erop!
De reis ging reuze voorspoedig, tot we bij de grens waren. Of nou ja, tot een kilometer voor de grens. File. Blijkbaar is Kroatië erg zuinig op iedereen die in het land is, want ze checken je vrij grondig voordat je het land uit mag. Ik kreeg m’n paspoort in ieder geval terug met een stempel. Maar daarmee was het leed nog niet geleden…. Een heel stuk verderop was de tweede douanepost, Montenegro in, en het hele tussenstuk (een kilometer ofzo) stond vol auto’s. Het schoot ook niet echt op. Mijn verbazing was groot toen drie kwartier later een nogal jolige Montenegrijn de bus in kwam en vrolijk stempels overal in paspoorten ging drukken, eigenlijk zonder naar de foto of naar de eigenaar te kijken. Het ging in een aardig tempo, maar al met al heeft deze grensovergang ons zeker anderhalf uur gekost. Wat een ellende zeg. Het werd natuurlijk ook steeds warmer in de bus… Wat was ik blij met m’n puzzelboekje om mezelf te vermaken, haha.
Rond één uur arriveerde ik in Herceg Novi. Het busstation ligt op een berg, halverwege de heuvel ligt het oude dorp en beneden is de zee. Ik ben dus de berg afgerold naar het strand. Eindelijk mijn voeten in dat prachtige blauwe water! Ik had wel het gevoel dat ik levend aan het verbranden was in de volle zon, maar dat mocht de pret niet drukken. Alle parasolletjes leken bezet te zijn, wie komt er dan ook rond half twee nog eens op het strand aan? Dat het een strand wat met kleine steentjes en rotsen in plaats van een zandstrand kwam ook wel goed uit, want ik had niet de kans om te douchen voordat ik straks weer de bus in duik. Zaaaaaaaaalig.
Herceg Novi is misschien wel de verrassing van de reis tot nu toe. Toen ik alles plande, bleek er geen directe bus te gaan van Dubrovnik (Kroatie) naar Skopje (Macedonië). Ik moest overstappen in Herceg Novi. Waar? Ergens in Montenegro, volgens m'n Lonely Planet is dat nog niet eens een land (oude versie uit 2005, haha).
In de Lonely Planet zag ik al dat het hier wel mooi moest zijn, maar het is prachtig! De zee is fantastisch blauw en met een lekkere temperatuur, het is een prachtig oud dorpje, mensen zijn vriendelijk. Oh, en er is ongeveer één plek met wifi, haha, hoe ouderwets. Een verademing is dat ik eindelijk weer gewoon met euro’s kan betalen en ook euro’s uit de muur kan halen. Na al die marken, leva, kuna’s en dinars is dat wel fijn. En oja, het is 35 graden, geen wolkje aan de lucht... genieten hoor, zo is een overstap van een paar uur helemaal niet erg! Na het strand heb ik nog lekker op een terrasje gezeten en toen was het tijd om de bus weer eens op te zoeken.
Keurig op tijd kwam er een bus voorgereden. We reden weer langs de kust toen er opeens een verrassing was: we moesten een stukje met de ferry! Of nou ja, ze noemen het ferry, het was eigenlijk gewoon een pontje naar de andere kant van de baai. Supercool, even de zee op, even uit de bus! Surprise surprise. Iedereen om me heen vond het ook leuk dat ik het zo leuk vond geloof ik. Ze vinden me sowieso nogal schattig denk ik, want ik ben de enige buitenlandse in de bus. Naast me zit een meisje die al vroeg of ik haar als vriend wilde toevoegen op Facebook, echt lief. Aan de andere kant van het gangpad zitten twee oude dametjes die ook al vroegen waar ik vandaan kwam en hoe ik heet. Ik vermoed dat ze niet meer Engels kunnen. Leuk hoor! Lekker met de locals op pad. Ik ben al wel goed geïntegreerd want ik sleep net als iedereen eten en drinken de bus in, haha.
De bus is een beetje vergelijkbaar met de trein van Maastricht naar Den Helder. Het duurt lang, maar uiteindelijk kom je op de plek van bestemming, alhoewel je nog wel tien keer onderweg stopt in elke plek van betekenis. As we speak staan we in Budva, een andere badplaats in Montenegro. Veel groter dan Herceg Novi, maar ook heel veel toeristischer en totaal niet pittoresk volgens mij. Overigens een indruk van het weer: om acht uur, als het begint te schemeren, is het nog steeds rond de 30 graden.
Ik heb ook min of meer bedacht wat ik ga doen de komende dagen. Het is nog een beetje afhankelijk van of en zo ja wanneer mijn Macedonische vrienden kunnen afspreken. In principe ben ik morgen overdag in Skopje. Daar valt niet heel veel te zien, dus dat is meer dan genoeg. De dag erna ga ik naar Ohrid. ’s Avonds slaap ik weer in Skopje, waar ik vroeg op moet staan om de bus naar Thessaloniki te halen (één keer per dag om zes uur ’s ochtends… wie bedenkt dat?). Ik heb dan de rest van de dag in Thessaloniki en de volgende dag ook, tot mijn vlucht gaat aan het einde van de middag. Dan zit dit avontuur erop!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
