Istanbul, dag 2

Vandaag bezocht ik de Blauwe Moskee, Aya Sofia en het Topkapi Paleis
De wekker ging al vroeg: tussen 10 en 11 uur kon ik van kamer wisselen. Op zich niet vroeg, maar wel na een gebroken nacht. Daarna even een hostel geboekt voor in Varna en m’n mail bijgewerkt en toen eens gekeken of Zweden ook wakker was. Ik geloof dat ik ze wakker maakte, maar dat was geen probleem. Even later waren we weer op pad! Dit keer gingen we de omgekeerde route van gisteren, heuvelaf dus tot de tramhalte en vanaf daar terug naar het toeristische Sultanahmet. We gingen in de beroemde Blauwe Moskee met zes minaretten. Het vrijdaggebed was net afgelopen. Wat een enorme stroom mensen kwam er naar buiten, dit waren zeker 1000 mannen. Veel mensen waren ook op de binnenplaats aan het bidden. Mooi dat we dat even konden zien. Na twintig minuten wachten konden we zelf ook even naar binnen. Het was mooi, maar vergelijkbaar met de eerste moskee en daarom waren we niet heel erg onder de indruk.

Vervolgens gingen we naar de Aya Sofia, hét toeristische symbool van Istanbul. Van buiten erg mooi. Van binnen weet ik het niet, want het kostte 25 lira (ongeveer 12 euro) en mensen die naar buiten kwamen waren niet heel erg enthousiast erover. Nadat we lekker in het gras hebben gelegen in het park en een ijsje hadden gegeten (oké, vooruit, en half in slaap vielen) hebben we een flinke wandeling gemaakt de berg op. Mooi uitzicht over de Bosporus! Heel leuk was ook dat er allemaal stelletjes waren, een van de weinige plekken in Istanbul waar mannen en vrouwen zich blijkbaar gemengd mogen vertonen. We dachten ook de ingang van het Topkapipaleis bovenop de heuvel te vinden, maar helaas: we moesten weer omlaag en aan de andere kant van de muur omhoog. Niet heel tof, want mijn voet had niet zo’n topdag als de dag ervoor, het was warm en ik was kapot. Het energielevel van Jonas en Poyan was ook niet zo hoog gelukkig, dus we besloten terug te gaan naar het hostel. Het laatste stukje naar Taksim Square gingen we dit keer toch maar met de funicular, want die berg op lopen zagen we niet nog een keer zitten.

In het hostel heb ik mijn busticket opgehaald met de neef van de eigenaar. Leuk gesprek met hem gehad onderweg, over relaties en trouwen. Op dat gebied is er een enorm cultuurverschil tussen Nederland en Turkije.

Terug in het hostel kletste ik wat met een Noorse die ik al vaker daar had gezien. Zij had ‘nieuwe vrienden’, twee jongens uit New York. Met nog een Noorse erbij zijn we met zijn vijven uit eten gegaan. Een van de New Yorkers had de tip gekregen om naar een hotel te gaan van waaruit je een fantastisch uitzicht zou hebben over de kruising van de Bosporus en de zijrivier. Dat klopte, het uitzicht was fenomenaal! De prijzen ook, dus we hebben het bij een biertje gehouden (13 lira, ruim 6 euro dus). Die jongen wist nog wel meer adresjes, dus daarna hebben we gezellig samen gegeten. Heel slim bestelden we allerlei voorgerechtjes met brood en daarna drie hoofdgerechten die we samen deelden, zodat we vooral heel veel lokale gerechten konden proeven. Het smaakte allemaal prima, de keuken bestaat vooral uit veel vlees en daar maak je mij blij mee. Iets minder blij was ik met de Amerikaan die weer de rekening betaalde, dat had hij ook al met onze drankjes gedaan. Hij wilde écht niets accepteren, vooruit dan maar, maar helemaal lekker voelde het toch niet, ondanks dat hij wel een goede baan heeft en het zich prima kon veroorloven en het echt niet om een gigantisch bedrag ging. Terug in het hostel besloot de rest om te gaan feesten. Ik gaf het echt op, mijn voet deed pijn en ik was moe en ik wilde naar bed.

Helaas (haha) raakte ik op m’n kamer weer aan de klets met een van mijn nieuwe roomies, een super interessante vent. Australiër, studeerde in Boston, werkte voor BCG nu in Saudi Arabië. Heel leuk gesprek gehad over reizen en carrière en verschillende consultancyfirma’s en een boel flauwekul natuurlijk tussendoor. Rond 12 uur ging toch echt het licht uit, moe moe moe.

Was Istanbul wat ik er van verwacht had? Ik weet het niet. Ik vond het niet wauw bijzonder spectaculair, eigenlijk. Ik had verwacht dat de stad me meer zou overweldigen. Ik denk dat mijn verwachtingen te hoog waren, want het is echt wel een leuke stad waar je je prima veel langer kunt vermaken. Wat me echt tegenviel was het gebrekkige Engels van praktisch iedereen. In een toeristenstad als Istanbul had ik verwacht dat veel meer mensen op z’n minst je de weg kunnen wijzen of hun menukaart wat verder kunnen vertalen dan ‘tsjieken’. Vervelend, want je kunt echt geen contact leggen met mensen op deze manier. Ook was het 1001-nacht gevoel er niet, het mysterieuze Oosterse dat ik bijvoorbeeld op de bazaar had verwacht heb ik in Istanbul niet gevonden. Het verschil tussen mannen en vrouwen was ook iets dat me tegenstond. Soms heb je het gevoel dat vrouwen tweederangs burgers zijn, niet alleen in de moskee maar ook als je kebab eet of in de tram zit. Istanbul was leuk, maar ik denk niet dat ik er heel snel weer naar toe ga. Andere steden zijn leuker!