Van Sarajevo naar Mostar

Omdat Sarajevo erg goed bevalt, besluit ik mijn verblijf iets te verlengen. In mijn oorspronkelijke planning zou ik vandaag heel vroeg de bus naar Mostar nemen, daar een paar uur blijven en dan doorreizen naar Dubrovnik. In plaats daarvan slaap ik een stuk langer en ga vervolgens op pad. Ik had graag de resten van de Olympische Spelen bezocht, maar dat blijkt alleen te kunnen met een georganiseerde tour. Die had ik wel gezien, maar die werd geadverteerd als ‘tunnel tour’ zonder dat er duidelijk bijstond dat er meer te zien was. Zonde, want dan was ik zeker mee gegaan. Voor een volgende keer dan maar. Sarajevo is de eerste stad tijdens deze reis waarbij ik het gevoel had dat ik hier nog wel eens terug wilde keren.

Vandaag staan het nationale museum en het historische museum nog op het programma. Het nationale museum is gehuisvest in een prachtig gebouw, maar verder eigenlijk niet bijzonder interessant. Het naastgelegen historische museum was wel enorm indrukwekkend. Er was een foto-expositie die goed de verwoestingen en het enorme van de oorlog liet zien, om heel erg stil van te worden. Een tweede expositie was gewijd aan het dagelijkse leven in Sarajevo tijdens de oorlog. Uitgebreid werd de zoektocht naar voedsel beschreven, maar ook hoe het dagelijkse leven doorgang vond door bijvoorbeeld toch ‘gewoon’ concerten te organiseren. Het culturele leven liet zich niet stoppen door de belegering. Het museum was maar klein, maar ik heb elk item met veel aandacht bekeken en het heeft wederom veel indruk gemaakt.

Om half drie nam ik de bus naar Mostar, waar ik rond zeven uur bij m’n hostel stond. Ik bleek de verkeerde datum te hebben aangeklikt (mijn reservering was pas voor over een week), maar gelukkig was er een bed vrij. Door mijn kamergenoten werd ik uitgenodigd om mee te gaan eten bij de oude brug. Deze brug is het hoogtepunt van Mostar. In de oorlog is hij beschoten en vernield, maar daarna herbouwd. Er om heen ligt het oude centrum met schattige oude huisjes en kiezelsteenstraatjes. Het zag er prachtig uit! Mijn kamergenoten waren niet allemaal types waarmee ik het heel goed zou kunnen vinden, maar voor een avondje was het prima en best gezellig. We hebben eerst iets gedronken aan de ene kant van de brug en zijn daarna aan de andere kant gaan eten. Rond 12 uur waren we terug in het hostel, en was het bedtijd.