Varna

Varna is een verrassend leuke Bulgaarse kustplaats waar de zon heel hard schijnt.

De wekker ging weer veel te vroeg, dat begint een terugkerend ritueel te worden. Niet erg, want na het uitchecken zou ik naar het strand gaan en daar kun je prima slapen. Op weg naar het strand heb ik nog wat meer van Varna gezien. Het is een veel leuker stadje dan dat ik verwacht had! Veel Bulgaarse kustplaatsen zijn helemaal van beton gemaakt. Varna niet, er waren best een aantal mooie gebouwen. De straten zijn ook heel groen, zodra je de toeristische hoofdstraat met winkels verlaat sta je in straten vol gaten en bomen. Veel zwerfhonden en –katten ook. Varna heeft volgens mij niet echt bezienswaardigheden, afgezien van de kathedraal. Die wilde ik dan ook graag bezoeken, maar helaas was het zaterdagavond een of andere feestdag waardoor er een megarij stond en die leek nog niet helemaal opgelost te zijn toen ik op zondag naar het strand ging.

Vanaf het hostel was het ongeveer 20 minuten lopen naar het strand. Het strand was prima! Mooie blauwe zee en ik had direct een vrij parasolletje gevonden. Heel apart: het strand werd of min meer gerund door de Lidl. De parasolletjes waren van de Lidl en ook de strandwachten liepen met Lidl op hun shirts. Voor een parasol betaalde ik 5 leva, ongeveer twee euro vijftig. Na vier uur luieren, puzzelen, mensen kijken, zonnen en slapen vond ik het wel verstandig om het strand te verlaten. Ik had maar even in de zon gelegen en ik had me vaak ingesmeerd, maar ik vreesde dat ik rood zou worden. Dat bleek een goede inschatting: ik kan me blijkbaar niet zo goed insmeren. Alle randjes langs m’n bikini zijn knalrood, ik heb rare vlekken in m’n decollete, mijn hals is rood en op mijn bovenarmen zitten ook wat vlekken. Oeps. In een strandtent heb ik relaxed nog wat gedronken, gegeten en Formule1 gekeken. Nog steeds geen Olympische Spelen dus, haha. In het hostel gezellig zitten kletsen, verhaaltjes online gezet, backpack ingepakt en toen ben ik maar eens rustig naar het station gelopen. Daar nog een keer gegeten. Fantastisch tentje: ik ging af op de rook van de grill. Opa zorgde voor het vlees, oma in bloemetjesjurk ging over het geld en de rest van de familie zat er ook gezellig te eten. Ik kreeg een soort frikandellen, maar dan lekkerder. De lokale specialiteit, haha. Voor dit feest, 0,5 liter fanta en 1,5 liter water was ik vijf leva kwijt. Twee euro vijftig… geen geld. Vooral de sfeer maakte het trouwens bijzonder, apart om te zien hoe de rest van de familie hetzelfde zit te eten.

Om iets voor tienen vertrok de trein naar Sofia. Ik was anderhalf uur te vroeg op het station, maar had de hele tijd zitten kletsen met een Poolse jongen die in Bahrein woonde. Ja, je ontmoet nog eens mensen onderweg. :) In de trein had ik een zespersoonscoupé, die ik deelde met twee meisjes van een jaar of dertien, hun moeder en een vrouw van een jaar of 30-35 wiens man helemaal Ajax-fan was (deze Bulgaar had volgens haar twee Ajax-tatoeages). Al snel hadden we de stoelen uitgeklapt en probeerden we te slapen. Niet echt gelukt, alleen de laatste twee uur heb ik in coma gelegen. Ik werd wakker gemaakt toen we station Sofia binnenreden om zes uur ’s ochtends. Slapen in de trein was dus niet echt een succes.