Cuenca

De reis van Quito naar Cuenca was lang. We vertrokken om half acht bij onze families (nou ja, dat was de bedoeling, wij waren er maar onze taxi kwam pas na wat bellen en drie kwartier wachten) en kwamen iets na zevenen aan in Cuenca. Het was warm in de bus, in tegenstelling tot eerdere bussen hielden we geen lunchpauze en we keken Jackie Chan films uit 1990 in het Spaans. Dat laatste went trouwens: in bijna alle bussen krijg je oude actiefilms voorgeschoteld. Het landschap was trouwens wel weer prachtig en heel erg wisselend. Dit blijft een fantastisch land om doorheen te reizen! En ook bijzonder: zo rijd je door wat groene heuvels, dan doe je even je ogen dicht en twintig minuten later ben je ‘opeens’ midden in de mist op een berg.

Mijn familie in Cuenca was weer anders dan de anderen. Mijn ‘stiefmama’ is al oma. Er woont nog één dochter thuis, net zo oud als ik, maar ze lijkt jaren ouder. Met haar heb ik niet zoveel contact gehad en ook niet met de vader, maar ik heb wel veel gekletst met mijn mamma. Een lief mens!

Deze week was eigenlijk zoals alle weken: elke ochtend vier uur lang Spaanse les en in de middag activiteiten. Maandag hadden we een city tour in de stromende regen onder leiding van Gabriel, mijn docent. Ons groepje bestond uit Brad (de Canadese jongen die sinds Manta met mij in de travelling classroom zit) en een nieuwe jongen, Ryan, een Amerikaanse ex-soldaat die in Colombia Engelse les gaat geven. Cuenca is een prachtige stad. De stad heeft een historisch centrum uit de Spaanse tijd met veel oude kerken en mooie gebouwen. Dinsdag zouden we salsales hebben, maar ik had andere plannen: op weg naar Montanita had ik drie meisjes en een jongen uit Cuenca ontmoet. Met hen zou ik voetbal gaan kijken. Heel Ecuador verkeerde namelijk de hele dag in grote opwinding: als het nationale elftal, de Tricolores oftewel El Tri, zou winnen van Paraguay dan kan Ecuador het WK in Brazilië bijna niet meer missen. Met een man of tien keken we de wedstrijd in het verder verlaten restaurant van de ouders van een van de meiden. Super gaaf! En natuurlijk won Ecuador, 4-1, hoera!

Woensdagmiddag stond het lokale museum op het programma. Het was zo groot dat we binnen alleen de etnografische zalen hebben bekeken. Er was een expositie over alle inheemse volken: hoe leven ze, wat hebben ze aan, waar leven ze van? Interessant, maar na tien volkeren had ik het wel een beetje gezien – en toen waren we nog maar halverwege. Maar er was nog meer te zien. Buiten het museum waren Inca-ruïnes, een tuin met bijzondere planten en een opvang van vogels (uilen, papagaaien etc). Al met al super interessant!

Donderdagmiddag skipte ik wederom het officiële programma (kookles… dat geloof ik wel), om in plaats daarvan met de Cuencanos naar Cajas te gaan. Cajas is een groot nationaal park op een half uurtje van Cuenca. Na eerst in echt Ecuadoriaanse stijl iedereen opgepikt te hebben (laat, op andere plekken dan waar we afspraken, uiteindelijk zaten we met 7 man in een klein autootje (wat de politie hier toelaat, vier op de achterbank en twee op de stoel van de bijrijder)) reden we met 12 man naar het park. Bergen, meren, super leuk! Super gezellig ook. Enigszins aangeschoten klommen we weer van onze privéberg naar beneden, om bij de politiepost waar we geparkeerd hadden twee slapende politiemannen aan te treffen. Het kan allemaal in Ecuador. :-) Een super leuke dag! En hiermee was het nog niet afgelopen. Op donderdag is er de traditie in de ‘heilige week’, de week voor Pasen, om zeven kerken te bezoeken in de avonduren. Tussen tien en twaalf heb ik er vijf bezocht met Xavi (een van mijn vrienden van de reis naar Montanita) en zijn neef. De kathedraal hadden we ’s middags al gezien en we besloten dat de zevende kerk een bar zou worden, in de categorie ‘god is a dj’ en ‘santo cerveza’. We hadden dorst. Super leuk! Echt laat hebben we het niet gemaakt, officieel sluit alles doordeweeks om twaalf uur. Zo streng waren ze niet, maar tegen half twee was ik wel thuis.

Dat was maar goed ook, want om acht uur stond ik weer bij de school. Niet voor Spaanse les, want vrijdag gingen we naar Ingapirca. Dat zijn de grootste inca ruïnes van Ecuador. Een leuke dag, want we bezochten ook nog een mooie kerk en gingen lekker uitgebreid lunchen. Leuke groep, gezellig, aardig goed weer, ik was blij. :-) Hoogtepunt van de dag was misschien wel de reis naar Ingapirca. Opeens zaten we in een file, in de middle of nowhere. Er bleek een processie voor ons te lopen op de weg. Een kruis werd rondgedragen en er waren vooral heel veel mensen die het volgden. Gaaf! De mensen die meeliepen waren bijna allemaal inheems, een bijzonder gezicht.

Vrijdagavond had ik weer met Xavi afgesproken. Eerst zagen we een kleine processie in de stad, die eindigde in de kathedraal. We hebben een stukje van de mis gezien maar al snel haakten we af. Met een vriend van hem hebben we eerst wat gedronken in een bar waar we donderdag ook waren, maar er was verder praktisch niemand. Daarom gingen we naar… een homo-discotheek. Bizar, een uur daarvoor zaten we in extreem conservatief Cuenca nog in de kerk en nu was ik omringd door dansende homo’s. ik vond het superleuk, leuke sfeer, geen opdringerige mannen (en ook geen opdringerige vrouwen), goede muziek!

Zaterdag was een dagje bijkomen. Uitslapen, een uitgebreide lunch met de hele familie (zelfs de moeder van mijn host-mama was er, we zaten dus met vier generaties aan tafel), gezwommen in Banos, en ’s avonds weer uitgeweest met Xavi. Leuk! Zondagochtend nam ik de bus naar Peru. Een beetje verdrietig omdat ik afscheid moest nemen van mijn nieuwe vrienden in Cuenca, Xavi is als een broer voor me geworden. We lijken op elkaar en hebben het super leuk samen. Alleen onze smaak van mannen is verschillend, haha! Het betekende ook het afscheid van Ecuador. Ik heb het land goed leren kennen, mede doordat ik echt de tradities rondom Pasen meekreeg. Een fantastisch land, waar ik me altijd goed heb vermaakt. Ik ben benieuwd welke avonturen Peru gaat brengen!

Tot slot de huishoudelijke mededelingen. Op dit moment zit ik al in Peru, of eigenlijk lig ik in een hangmat in Mancora. Tot zover vermaak ik me hier dus ook prima. Het is hier warm. Ondanks tien keer insmeren ben ik toch een beetje verbrand. Ik heb geen paasgevoel. Het internet is hier ellendig dus skypedates plan ik pas weer op mijn volgende bestemming. En tot slot: foto’s van Cuenca vind je hier: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.525348684182865.1073741831.100001232142210&type=1&l=84f1bff83d