Terugreis door Ecuador

Na een kort nachtje in Cuenca en een dag in de bus kwam ik aardig fit aan in Baños. Ik voelde me direct goed daar. Het was lekker weer en alles is op loopafstand. Het is een verademing om uit een bus te stappen en niet bestormd te worden door een horde taxichauffeurs. Mijn hostel had ik snel gevonden en zag er ook prima uit. Een goede plek om te relaxen, want daar was ik wel aan toe. Ik heb eindeloos door het dorpje gestruind, mijn spullen opnieuw georganiseerd en ben vroeg gaan slapen.
Traditiegetrouw was ik de volgende dag tussen zeven en acht al wakker, maar ik had voor het eerst in een week een fatsoenlijke nacht slaap achter de rug. ’s Middags was het daarom wel weer tijd voor actie: raften! En wat was het supergaaf! Ik zat in een boot met drie 18-jarige Engelse meiden, dus er werd behoorlijk wat gegild. Enigszins medelijden met onze gids is op zijn plaats, want mijn spierkracht (welke spierkracht?) deed zeker niet onder voor die van de dames. Het signaal ‘forward’ leverde dus niet zo veel op. ‘Full forward’ ging beter, zeker toen we ontdekten dat we ook in het Duits het ritme konden aangeven. Op ‘eins zwei’ bleken we veel harder te kunnen peddelen dan op ‘one two’. Ja, we hadden ook vooral een gezellige boot. :) Tot onze grote trots hebben we het overleefd en zijn we niet omgeslagen. Ik vond dit echt super gaaf, een van de hoogtepunten van m’n reis. Het landschap was prachtig en het was een enorme kick!

De gezelligheid uit onze boot hebben we ’s avonds nog even voortgezet. In Baños hebben ze ook cocktails en die smaken ook prima! Na een iets korter nachtje meldde ik me de volgende ochtend voor een bezoek aan de watervallen. In een crappy busje werd ik rondgetourd. Ik was liever zelf gaan fietsen, maar op het moment van boeken had ik nog geen vrienden gemaakt en om nou in m’n eentje op een matige mountainbike op pad te gaan leek me niet handig. De watervallen waren alsnog prachtig, vooral de hike naar de laatste was super! Even in het water gestaan, dat was bijzonder maar verder was dit niet memorabel. Na zonsondergang ging ik naar de hot springs, en daar was het water écht hot. Ik was blij met m’n lokale gids die me uitlegde hoe je het volhoudt in het superhete warmste bad, want andere toeristen liepen er direct weer uit. Vervolgens een afscheidsdiner in Baños, we waren vast een bijzonder gezicht met twee lokale jongens, ik en twee blonde Duitse meiden. Het leidde in elk geval tot veel flauwe ‘blondje’-grappen en veel gezelligheid.

De volgende dag ging ik door naar Quito. Ik was daar al eerder geweest en dat was me goed bevallen, ik had nog niet alles gezien en wilde daarom graag terug. Ik kwam aan op 1 mei, de Dag van de Arbeid. Ik had verwacht dat dat best een belangrijk evenement zou zijn in een socialistisch land als Ecuador, maar helaas. ’s Ochtends waren er alleen wat marsen, en die heb ik gemist omdat ik toen in de bus zat vanuit Baños. Meer was er niet te doen. ’s Middags regende het wat. Ik heb even rondgelopen in het oude centrum, maar ik vond het vooral een goed moment om naar een museum te gaan. Het nationale museum was de moeite waard, een indrukwekkende collectie gouden Inca-spullen, en daarnaast het gebruikelijke keramiek. Inmiddels begin ik een expert te worden als het gaat om de verschillende voor-Inca-culturen, ik geloof dat ik aan de limiet zit qua musea. Terug in het hostel een film gekeken en een gezellige avond gehad.

De volgende dag op tijd op, want ik wilde eindelijk naar de Teleferico. Deze kabelbaan gaat de vulkaan naast Quito op, tot in de wolken. ’s Ochtends is de kans het grootste op onbewolkt weer. Samen met Alex, een jongen uit mijn hostel, ging ik het toch maar proberen. Met succes: af en toe waren er wolken, maar we hadden een prachtig uitzicht over de stad. Daarna samen nog het kind in onszelf losgelaten en even rondgelopen in het enige pretpark van Ecuador. Er was niemand, dus na een ritje in de achtbaan hielden we het voor gezien. ’s Middags even geskypet, en net toen ik weer aan de wandel wilde ging het keihard regenen. Met de jongens in het hostel dus maar de zoveelste slechte film gekeken (the Dictator is al dramatisch, maar zeker als het illegaal is opgenomen in een Russische bioscoop). Ik besloot mijn verblijf in Ecuador memorabel af te sluiten en het toch maar te proberen: ’s avonds stond er cavia op het menu. We besloten allemaal een halve te bestellen, om de kans te verminderen dat het hoofd ook geserveerd kregen. Dat was dan ook het enige dat niet op tafel kwam, verder was het beest compleet (alleen doormidden gesneden). Ik vond het niet echt een succes, het is lastig eten en de smaak was niet bijzonder. Maar wel gaaf om eens gedaan te hebben! En het was ook super gezellig. Een leuk gemengde groep met een Ier, Canadezen, Britten en ik. Ik besloot om maar niet te gaan slapen, maar op te blijven tot drie uur, en dan met de taxi naar het vliegveld te gaan. Tijd om Zuid-Amerika achter me te laten. Ecuador was op de terugweg net zo leuk als de eerste maand, ik heb het land in mijn hart gesloten en kom er vast nog weer terug. De Galapagos zijn een goed excuus, maar ik heb ook vrienden gemaakt die niet kunnen wachten tot ik terug ben.

Foto's van de terugreis door Ecuador: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.543408909043509.1073741838.100001232142210&type=1&l=0e89e84051
Foto's van het vorige verslag, Cuzco en Machu Picchu: http://www.facebook.com/media/set/?set=a.539563626094704.1073741837.100001232142210&type=1&l=41cfaa8b09