Cuzco, Machu Picchu en de reis terug naar Ecuador

De reis van La Paz naar Cuzco was dramatisch. Een steenkoude nachtbus zonder eten, terwijl ons wel eten was toegezegd. Normaal gesproken zitten er ook meerdere mensen in de cabine van de chauffeur: een assistent, tweede chauffeur of hostess. Wel een fijn idee bij een nachtbus, dat er iemand is die de chauffeur wakker houdt… Deze waren allemaal niet aanwezig en de chauffeur was een botte hork. Kortom, hele bus koud, hongerig en chagrijnig, en bij deze het advies om nooit met Trans Salvador te reizen. :-)

Lekker gesloopt kwam ik om vijf uur ’s ochtends aan in Cuzco. Ik wilde dezelfde dag nog doorreizen naar Aguas Calientes, maar besloot mijn planning weer eens om te gooien. Een hostel en slapen in Cuzco klonk veel te aantrekkelijk. Na wat uurtjes bijkomen ging ik fris en fruitig de stad in. Cusco was de reis waard, want wat een prachtige stad is het! Het centrum staat vol met mooie kerken en gebouwen uit de koloniale tijd. Een heerlijke stad om gewoon rond te struinen, want ook wat verder van het centrale plein is het mooi.

Ik deed een gratis walking tour door de stad, en deze was heel bijzonder! Ik heb in Europa al een stuk of tien van dit soort rondleidingen gedaan. Nooit eerder had de gids een microfoon zodat hij goed hoorbaar was, speelde hij muziek af tijdens de rondleiding (wat weer minder goed was voor de verstaanbaarheid), konden we meerdere drankjes (pisco, coca thee, chicha) proberen en bezochten we diverse musea (inclusief uitleg over het maken van zilveren sieraden en een stukje chocolade in het chocomuseum). Was tof! ’s Middags ben ik nog naar het Inkamuseum geweest, was ook wel de moeite waard. Daarna ging ik uit eten met een groep mensen uit m’n hostel. Het blijft bijzonder hoe snel je mensen leert kennen als je zo rondreist. We hadden een super goed Indisch restaurant met een buffet gevonden, voor maar 15 soles (nog geen 5 euro), waar we ons echt helemaal volgegeten hebben. Daarna met deze groep de pubquiz in het hostel gespeeld, gedeeld eerste geworden natuurlijk (we waren ook bloedfanatiek), en dan doe je nog een drankje (wodka ananassap is het helemaal!), en dan is het opeens bijna drie uur voordat je in bed ligt.

De volgende ochtend was ik natuurlijk om half acht klaarwakker. Het voordeel daarvan was dat ik naar de kathedraal kon. Dat kan overdag ook, maar dan moet je betalen… En tot negen uur kunnen gelovigen de kerk in. Natuurlijk ben ik hartstikke gelovig, dus daar maakte ik graag gebruik van. De kerk is zo bijzonder omdat hij vol hangt met schilderijen, uiteraard uit de Cuzco-school, waarbij je religieuze schilderingen ziet met lokale details. Bij het laatste avondmaal ligt er bijvoorbeeld een cavia op het bord (ja, ze eten cavia hier. Nee, ik heb het niet geprobeerd, want dat beest wordt compleet geserveerd, met de kop er nog aan). Verder heb ik ook nog een andere kerk/klooster bezocht die op de resten van Inka-ruïnes is gebouwd, die zijn nog goed te zien. Daarna was het tijd voor de enige treinreis van deze vakantie: de trein naar Machu Picchu!

Machu Picchu is overprijsd. Ze weten dat alle toeristen er naar toe willen, en dat ze dus zoveel ze willen kunnen vragen voor de enige manier om er te komen… en dat doen ze dus ook. 50 dollar voor een enkele treinreis van anderhalf uur is absurd (ter vergelijking: de twee uur met een busje om tot op dat station te komen, kostte me 10 soles – zo’n 3 euro). Vervolgens betaal je nog eens 25 soles om met de bus de berg op te gaan. Oké, dat kun je ook lopend doen, maar dan ben je twee uur een steile trap aan het opklimmen. Voor de meeste mensen geen reële optie, zeker niet als je er tijdens zonsopgang wilt zijn. En dan nog de entree: 64 soles met studentenkorting, zonder korting 128 soles. Zonder studentenkorting ben je al met al sowieso 125 euro kwijt om naar Machu Picchu te gaan. Nu denk je misschien: nou, dat valt toch nog wel een beetje mee voor zoiets bijzonders en unieks, maar in dit land is het absurd veel: het is meer dan ik heb uitgegeven aan alle andere bezienswaardigheden in Peru (inclusief de tweedaagse Colca Canyon-trip).

Ik heb geslapen in Aguas Calientes, het dorp naast Machu Picchu, en ben achterlijk vroeg opgestaan om met honderden anderen de zonsopgang te zien in Machu Picchu. Helaas was het bewolkt, dus dat ging niet door. Shit hoor, het is in Peru alleen nog maar superzonnig geweest, de enige wolken had ik in Machu Picchu. De eerste indruk van Machu Picchu was toch enorm indrukwekkend! Ik snap waarom alle toeristen hier naar toe gaan, het is echt een complete stad die bewaard is gebleven. Tussen zes en negen heb ik er rondgelopen, en toen had ik het wel gezien. Gaaf? Zeker! Hoogtepunt van m’n trip? Zeker niet! Zo speciaal vond ik het nou ook weer niet.

’s Avonds was ik terug in Cuzco. Wederom gegeten met wat mensen uit mijn hostel. Op mijn to do list stond nog om naar een chifa te gaan, een Chinees restaurant die bekend staan om hun lage prijzen. Stiekem had ik dat in Aguas Calientes ook al gedaan, maar toen bestelde ik heel veilig ‘lomo saltado’. Dat is mijn Peruviaanse lievelingseten: veel vlees met uien, tomaten, aardappelpartjes/patat en rijst. Dit keer ging ik echt voor Chinees: wontonsoep en een mix van de lokale specialiteiten. Conclusie: doe mij maar lomo saltado.

De volgende ochtend vertrok ik al vroeg naar Lima. Ik moet een enorm eind terugreizen door Zuid-Amerika naar Quito, en daarom deed ik dit stuk met het vliegtuig. Dat scheelde me 16 uur in de bus, op wegen die als slecht bekend staan. In Lima heb ik thee gedronken op het luxe dakterras van Vincent, die ik eerder in Lima had ontmoet, en heb ik verder vooral lekker in de zon gezeten en naar de zee gekeken. Zes uur na aankomst vertrok ik namelijk al weer, voor een nachtbus naar Mancora. Ruim 16 uur in de bus, gelukkig met wifi op het eerste deel, goed eten en redelijke films (op het moment van schrijven zit ik weer in een crappy bus met jaren ’80 actiefilms, dan ga je zulke bussen waarderen).

Mancora was weer paradijselijk. 30 graden, strand, zwembad, piña colada-slushies, gezellige mensen. Behoorlijk luxe gegeten met twee meiden en daarna het tot veel te laat gezellig gemaakt in de bar. De volgende ochtend toch weer vroeg op. Mijn slaapritme is helemaal verstoord, het lukt me momenteel niet om veel langer dan twee uur aaneengesloten te slapen. Of ik nou in een bed lig of in een bus slaap, ik word steeds wakker en na een paar keer kan ik dan ook niet meer slapen. Komt door het onregelmatig ritme, het ook daadwerkelijk wakker gemaakt worden en door het vroege opstaan. Na een uur of vier in bed besloot ik dus maar op te staan, lekker baantjes trekken in het zwembad, onderwaterzwemwedstrijdje met Australiërs, beetje lezen, beetje zonnen, afscheid nemen van nieuwe vrienden en hup weer in de bus. 9 uur rijden, vertrokken met een uur vertraging, dus ’s avonds laat kwam ik aan in Cuenca. Terug in Ecuador! Cuenca ken ik al, de enige reden dat ik hier nu naar toe ging, was om mijn Ecuadoriaanse ‘broer’ Xavi op te zoeken. Lekker bijgekletst (in een karaokebar, nog een vinkje op de to do list – karaokebars zijn hier hartstikke populair), gedanst, nog een wazige afterparty bezocht omdat alle kroegen om twee uur dicht gaan en toen vielen mijn ogen dicht. Rond drie uur terug in mijn hostel, na weer zo’n stom afscheid. Maar Xavi ga ik ongetwijfeld nog een keer terugzien, is het niet als hij naar Europa komt, dan ooit nog wel in Ecuador. Niet op korte termijn, maar ik wil ooit nog naar de Galapagos, dus ach, dan ben ik in de buurt. ;-)

Met een paar uur slaap was ik weer eens voor de wekker wakker, dus hup naar het busstation. Ik had het idee om daar te ontbijten, maar werd direct een bus in gebonjourd. Op naar Baños, een reis van een uur of negen. In de bus keek ik de eerder genoemde crappy actiefilms (American Ninja 1 t/m 3 zijn echt de slechtste films ooit. Denk aan onbewapende Amerikaan die het in de jaren ’80 in z’n eentje opneemt tegen acht tot de tanden bewapende Russische ninja’s en er zonder een schrammetje van af komt, en dat dan de hele film door), ergerde ik me aan de kindercreche die ontstond (aargh, twee kinderen op de stoel naast me, een krijsende met een toeter twee stoelen achter me), sliep ik bij, keek ik naar buiten en werkte ik aan m’n reisverslag. Druk programma dus, die uren vlogen wel weer voorbij. Aan het einde van de middag was ik in Baños. Volgende week lezen jullie wat dit me weer heeft gebracht.

De planning: morgen Baños (raften), overmorgen de reis Baños – Quito, dan 1 en 2 mei in Quito. 3 mei vlieg ik naar New York. Het zou ook kunnen zijn dat ik twee dagen in Baños blijf, ik moet even googlen wat er precies te doen is op 1 mei in Quito. Ik hoorde gisteren namelijk dat het net zo’n feest is als Pinksteren bij ons: iedereen is vrij en meer is er niet te zien of te doen. Dan kan ik beter in Baños blijven en nog één dag in Quito doorbrengen.

Verdere huishoudelijke mededelingen heb ik eigenlijk niet, afgezien van dat ik helemaal niet naar huis wil en dat dat besef elke dag wel een keer doordruppelt. Dit is echt de reis van mijn leven. Ik maak daarom nu plannen om in juni, juli en augustus weer te gaan reizen, in Europa. Oh, en de foto’s komen later, die moet ik namelijk nog uitzoeken.