Parijs, eerste ‘closing’ en Harrington’s

Vrijdag en zaterdag was ik eindelijk vrij! Daar had ik echt naar uitgekeken, ik was moe van al het werken. Dat ben ik niet snel, maar eigenlijk was dit veel te gek: 4 dagen training, twee dagen werken, 1 dag vrij, zes dagen werken. En dat alles in een taal die ik niet gewend ben. Ik merk wel dat het steeds beter gaat, ik ben niet meer helemaal uitgeput als ik thuis kom, maar toch is het best intensief. Gelukkig ben ik de komende weken elke keer ‘gewoon’ twee dagen vrij, deze week op woensdag en zaterdag en daarna op vrijdag en zaterdag. Heb ik toch nog een beetje weekend. :)

Vrijdag was ik dus vrij en om lekker bij te komen… ben ik de hele dag met Anna naar Parijs geweest. We zijn begonnen bij de Arc de Triomphe, om via de Champs Elysee, het Grandpalais en het Petit Palais naar de Obelisk en vervolgens naar de Invalides te lopen. Vanaf daar zijn we naar de Eiffeltoren gegaan. Veel gezien, veel gelopen, dus: honger! Een Frans cafeetje gezocht in een zijstraat waar we een baguette hebben gegeten. Vanaf daar zijn we met de metro naar Montmartre gegaan, ook daar hebben we heerlijk rondgewandeld. Lekker hoor, om een dag gewoon onbezorgd de toerist te kunnen spelen! We hebben natuurlijk de Sacre Couer, de Moulin Rouge, de schilders en het café van Amélie gezien. Daarna waren we echt moe en begonnen onze benen te protesteren, het was ook al vijf uur en dus tijd om terug te gaan.

Zaterdag heb ik gewinkeld in Val d’Europe. Er is overal uitverkoop (‘solden’ in ’t Frans) en daar heb ik natuurlijk gebruik van gemaakt! En eindelijk weer een nieuwe spijkerbroek gevonden. Helemaal geslaagd dus, ik was een blij meisje! ’s Avonds lekker film gekeken met collega’s, net als de avond ervoor, en even geskypet met het thuisfront. Raar hoor, om weer langer dan vijf minuten Nederlands te praten!

Zondag overdag was ik ook nog vrij, tijd om een beetje een kleurtje te krijgen. Ik heb lekker in de zon liggen lezen in m’n Franse boek. ’s Avonds werkte ik voor het eerst ‘na sluitingstijd’, mijn shift duurde tot 01.30 uur. Er moet zoveel na sluitingstijd gedaan worden (kassa’s tellen, maar vooral de winkel weer bijvullen) dat we zelfs tien minuten moesten overwerken. Uiteindelijk ging ik met de laatste bus naar huis, ik was om kwart voor drie thuis… pfff. Niet heel tof. Wel leuk aan deze shift is dus dat ik overdag gewoon vrij ben, want ik begin pas om half zes, en dat we ’s avonds onze ‘break’ van 15 minuten met al het personeel gezamenlijk hebben.

Gisteren begon mijn shift om 16.53 uur, weer de hele dag vrij dus. Maar goed, de hele ochtend heb ik geslapen. ’s Middags wilde ik ‘even’ naar de supermarkt maar met die super fijne busregeling hier duurde dat twee uur, en dan is de dag zo voorbij. Dat zijn wel de momenten dat ik Nederland mis, of meer specifiek: ik mis eigenlijk alleen m’n fiets.
De avond begon een beetje raar, ik was mooi op tijd op m’n werk en toen hoorde ik dat ik weer terug kon. Ik hoefde niet te werken in m’n charmante koeiengilet (sowieso niet hoor, veel te warm vandaag), maar mocht een ander pakje aan: ik ging werken in de Mainstreet! Vanavond was Harrington’s mijn werkplek. Best een chique winkel, waar ze producten uit het duurdere assortiment verkopen: snowglobes, sieraden, porselein, glaswerk…. Echt heel anders dan Thunder Mesa, de winkel waar ik dagelijks werk. Harrington’s is klein en er is veel personeel, waardoor je weinig te doen hebt. Dat is best saai! Bovendien komt de parade elke avond ook twee keer voorbij waardoor er bijna niemand is (ik heb dus bijna de hele avond-parade gezien) en is bijvullen van de winkel ook zo gebeurd. Leuke kanten zijn verder dat je wat meer contact hebt met de gasten omdat je veel tijd kwijt bent aan alles voorzichtig inpakken… dus alle tijd voor een praatje. Er waren ook veel Nederlanders in de winkel vanavond, gezellig. Het was ook niet altijd rustig, maar gelukkig waren er geen rondrennende kinderen en verkopen we geen pistooltjes. Een verademing. ;) Het personeel was er erg vriendelijk, de teamleider erg grappig, hier wil ik wel vaker werken!
Vandaag werk ik van 13 tot 21 uur, daarna ben ik nog even het park in gegaan. Ik kom er al een week alleen maar om te werken! Eindelijk Star Tours weer gedaan, daarvan herinnerde ik me alleen de wachtrij… Suffe attractie hoor, die hoef ik niet weer te doen. Twee ritjes Big Thunder Mountain waren wel heel erg fijn, vooral omdat tijdens het tweede ritje het vuurwerk begon! Wauw, dat was echt heel bijzonder!

Ik geniet hier dus nog steeds met volle teugen! En nu is de accu van m’n laptop leeg, dus de losse wist-je-datjes blijven dit keer achterwege. To be continued!