Catastrophe!

Dat is wat mijn collega’s zeiden over de regen die eraan zat te komen toen we gistermorgen openden... en ze hadden gelijk. Het omschreef de rest van de dag jammer genoeg ook wel heel goed.

Gisteren was het natuurlijk Quatorze Juillet en dat was ik min of meer vergeten. Of nou ja, ik was vergeten dat de poort die ik elke dag gebruik om backstage te gaan bij Disney dicht is op zondag. Of eigenlijk wist ik die beide feiten nog wel, maar was ik vergeten ze te combineren en dus stond ik voor een dichte poort gisterochtend. Best problematisch als je een goed half uur later op je werk wordt verwacht. Er zat maar één ding op: zo snel mogelijk in Val d’Europe zien te komen om daar met de RER naar Disney te gaan, want bussen reden er natuurlijk ook amper.
Ik moet zeggen dat de Fransen erg aardig zijn, want zodra ze een meisje zien rennen (blote voeten, slippers in m’n handen, rokje, niet echt erop gekleed) langs de autoweg, stoppen ze onmiddellijk. Ik kreeg gelukkig een lift van twee aardige bouwvakkers naar het station in Val d’Europe, haalde nog net de RER en was uiteindelijk twee minuten te vroeg op m’n werk.

Daar begon het na een uur dus te regenen. Alweer, want ik was ook al natgeregend onderweg. Die regen zorgt ervoor dat iedereen op dat moment ergens binnen wil zijn, dus in onze winkel. Al die mensen willen ook een poncho en wel nu. Direct. Onmiddellijk. En dat allemaal tegelijk. Een behoorlijke chaos dus, maar dat vind ik eigenlijk wel leuk. Ik hou wel van een beetje drukte. Jammer genoeg werden die mensen ook chagrijnig en had ik echt de meest rare gasten. Mensen die twee dingen willen kopen, de streepjescode van product 1 mist, dus je zoekt een andere op in de winkel, en vervolgens besluiten ze dat ze een andere maat gaan zoeken voor product 2 en ze verdwijnen. Of dat ze bij je kassa komen en dan besluiten dat het toch te duur is. En dat niet één keer, maar wel drie of vier keer.

Dan was er ook nog de Nederlandse mevrouw die haar camera was kwijt geraakt in onze winkel. Ik belde naar m’n supervisor om er naar te vragen en die vertelde me dat die was gevonden en naar City Hall was gebracht. Dat dacht ik tenminste… mevrouw stond een uur later weer in de winkel, helemaal boos, want de camera was dus niet gevonden. Woeps.

Kers op de taart was dat ik ook nog eens 8 euro tekort kwam in mijn kassa. Vreemd, want ik heb eigenlijk nooit kasverschil. Heb in mijn eerste week in Frankrijk geen kasverschil gehad en in de supermarkt ook bijna nooit. Waarschijnlijk is er iets misgegaan in de poncho-gekte toen we met twee mensen achter mijn kassa stonden, want 8 euro is precies de prijs van een poncho… maar het blijft raar.

Echt een dramatische dag dus. Ik was blij dat het erop zat en dat ik naar huis kon… Daar vrolijkten Charlie en Kaisa me wel weer op, we hebben super gezellig wijntjes zitten drinken en een film gekeken. Ik voelde me dus al weer wat beter toen ik ging slapen!

Vandaag ging het gelukkig weer hartstikke goed. Het was heel erg druk, maar ik had helemaal geen lastige gasten. Ook had ik geen kasverschil en kreeg ik een groot compliment van een van mijn leidinggevenden, dus ik was weer een blij meisje. Vanavond heb ik met drie collega’s/buren film gekeken en verder ben ik vooral heel blij dat ik nu twee dagen vrij heb. Daar ben ik wel aan toe… De afgelopen weken bestonden uit 4 dagen training, twee dagen werken, één dag vrij en weer zes dagen werken dus ik ben aardig gesloopt.

Nog even wat losse random feitjes:
- De Auchan (grote supermarkt in Val D’Europe) is echt vreselijk.
- De kant-en-klare rijst met dingetjes erin van de Auchan is ook vreselijk.
- De witte chocolade-toetjes maken echter veel goed.
- De lekkere wijn voor € 1,65 ook.
- Vandaag heb ik een record gevestigd door in een half uur boodschappen te doen.
- Bezoekers van Disney komen overal vandaan. Naast allerlei Russische mensen en hele vriendelijke Denen heb ik bijvoorbeeld al toeristen uit Koeweit en Irak gesproken… En twee Eskimo’s uit Alaska. Echt waar.
- Ik vermaak me nog steeds prima, het is tof hier!