Buenos Aires (een beetje langer dan gepland)

Dank jullie wel voor alle reacties! Heel leuk! :) Dafne: ik heb nog overwogen om naar Rio Gallegos te gaan (namelijk door met de bus van Puerto Madryn naar El Calafate te gaan), maar het niet gedaan - vliegen scheelde me een dag. Dulce de leche vind ik zelf niet super lekker, maar ik heb nog een bakje meegenomen tijdens het ontbijt. Als ik het niet vergeet, neem ik die volgende week mee. ;)

Dinsdag 6 januari
Het was grijs en grauw toen ik Uruguay achter me liet. Ik had eigenlijk ’s ochtends nog naar het strand gewild, maar daar was het echt geen weer voor. Dan maar op tijd naar het busstation, om vanaf daar met de bus eerst naar Colonia te gaan en vervolgens met de ‘snelle boot’ over te steken naar Buenos Aires. Ik weet niet of het door de harde wind kwam, maar wat een verschil qua comfort tussen de snelle (ruim 1 uur) en de langzame (ruim 3 uur) boot! Waar ik op de heenweg nauwelijks merkte dat ik op een boot zat, deelden de medewerkers nu kotszakjes uit. We stuiterden over het water. In Buenos Aires checkte ik in bij mijn beste hostel tot nu toe in deze stad, het is mijn derde hostel al. Art Factory bevalt goed. Ik heb twee aardige kamergenootjes, Amerikaanse meiden. Wel enorm oppervlakkig, maar voor een avond vormen ze prima gezelschap. Met zijn drieën hebben we gegeten bij Don Ernesto. Het restaurant wordt veelvuldig aangeraden. De lap vlees die ik kreeg was echt enorm en smaakte prima, maar verder vond ik het niet spectaculair. Het interieur is een rare mix van sfeervolle elementen (oude foto’s), toeristische ellende (iedereen mag op de muur en op het plafond schrijven, knipperende lampjes dat ze open zijn) en lelijkheid (tl-verlichting).

Woensdag 7 januari
Mijn laatste volledige dag in Buenos Aires. Ik heb al veel gezien en gedaan. Op mijn verlanglijstje staat gek genoeg nog wel een boekhandel. El Ateneo is spectaculair! De boekhandel is gevestigd in een oud theater. Een prachtig gezicht. Ook nog op het lijstje: milanesa eten. Je kunt het overal krijgen, dus vooruit… Schnitzel als lunch. Midden in een flinke after-lunch-dip begon ik rond drie uur met een walking tour. Geen goed idee, zeker niet als het 35 graden is en de gids ook even op gang moet komen. Hoe langer de tour duurde, hoe beter het werd! Veel leuke feitjes gehoord over Buenos Aires en een aantal gebouwen bekeken waar je normaal zo aan voorbij loopt.
Terug in het hostel was het tijd voor een tangoles. Helaas viel dit nogal tegen: het niveau was zo basic dat we na een uur nog helemaal niets konden, afgezien van rondjes lopen. Dat maakten Rein en ik maar goed door in een fantastisch restaurant te gaan eten. El Refuerzo (Chacabuco 872, San Telmo) is een bar met een kleine kaart. We hadden niet heel veel honger, maar hebben alles tot op de laatste kruimel opgegeten. Wat was dit lekker! En sfeervol! Er zaten wat toeristen, maar ook locals, de bediening was super aardig, het eten was fantastisch, echt een aanrader. We bleven uiteindelijk veel te lang zitten, waardoor we wat later dan gepland doorgingen naar een milonga. Deze was heel anders dan de vorige: er stond een liveband op het podium! Wat supergaaf om te zien! Violen, bandoneons, alles. De sfeer was ook anders, het was donker, er waren veel mensen aan het dansen, het voelde veel intiemer. Zelf hebben we niet gedanst (dit was duidelijk niet geschikt voor beginners), maar wat was het gaaf om te kijken. Ik ging slapen als een gelukkig meisje!

Donderdag 8 januari
Vandaag zou ik terugvliegen, maar dat ging uiteindelijk niet door. Het reisverslag van vandaag is een lang verhaal over wat er allemaal mis ging. Je kunt ook doorscrollen naar vrijdag. ;)

Relaxed stond ik op, ik pakte mijn backpack in, nog even in de zon… en ach, toen ging ik maar op weg naar het vliegveld. Aan de vroege kant, maar ik had alles gezien en gedaan wat ik wilde. Het bleek goed uit te komen. Demonstranten hadden de wegen naar het vliegveld geblokkeerd, waardoor het verkeer helemaal vast stond. De binnenstad was hopeloos, op de snelweg naar het vliegveld stond een enorme file… We hebben bijna twee uur door Buenos Aires gereden voordat we eindelijk de snelweg op konden. Bij normale drukte op de weg doe je er maximaal drie kwartier over om op het vliegveld te komen, ik had het ook al in een half uur gedaan. Wat een geluk dat ik vier uur voor vertrek al op weg was gegaan naar het vliegveld.
Op het vliegveld schrok ik behoorlijk: ik bleek op het verkeerde vliegveld te staan! Buenos Aires heeft twee vliegvelden. Eentje wordt gebruikt voor nationale vluchten, de ander voor de internationale vluchten. Mijn vlucht naar Amsterdam heeft een tussenstop in Sao Paolo, en ik leerde nu dat vanaf het nationale vliegveld dus wel vluchten naar Sao Paolo gaan. Normaal gesproken was dit geen probleem geweest, je stapt in een taxi naar het andere vliegveld en bent daar binnen een half uur, maar het verkeer stond vast en daar was dus geen tijd meer voor. Shit. Ik ging mijn vlucht missen. Wat superstom dat ik verkeerd sta, maar wat een pech dat het net vandaag gebeurt. Op elke andere dag had ik naar het andere vliegveld gekund, vandaag alleen niet.

Op naar de balie van KLM. Die bleek er niet te zijn. Na van het kastje naar de muur te zijn gestuurd, liet Air France me uiteindelijk in hun kantoor bellen met KLM. KLM kon me dezelfde middag nog overboeken op een Air France-vlucht naar Nederland. Wat een opluchting. Wel tegen bijbetaling, want het ticket was iets duurder en ik moest overboekingskosten betalen, maar dat kon ik wel begrijpen. Ik pakte dus mijn creditcard… en die werd geweigerd. Wellicht de limiet bereikt. Shit, wat nu? Ik heb de bank gebeld. De Rabobank kon helaas niets voor me doen: ik belde nu met Rabobank Nederland, voor het verhogen van een limiet moest ik bij Rabobank Utrecht zijn – en die waren alleen tijdens Nederlandse kantooruren bereikbaar. Ik werd nog wel doorverbonden naar de creditcardmaatschappij, maar die konden ook niets voor me betekenen, afgezien van de bevestiging dat mijn limiet bijna bereikt was. Mijn limiet bleek geen 2500 euro te zijn, maar slechts 1000 euro. Nee, ze konden niets voor me doen, en dat ik nu niet kon vertrekken, tsja, dat was vervelend voor me, maar daar was niets aan te veranderen. Daar zakt je broek toch van af? Met mijn pinpas kon ik aan de balie niet betalen, ik kon ook geen geld overboeken via internetbankieren. Cash geld opnemen was geen optie: ik had bijna 5000 pesos nodig, en de automaten geven je maximaal 1000 pesos per dag. Daar sta je dan. Genoeg geld op je lopende rekening, genoeg geld op je spaarrekening, credit card bij de hand, maar je kunt niet betalen. Inmiddels was er al heel wat tijd verstreken, dus de tijd begon te dringen voor de nieuwe vlucht.

Gelukkig bedacht ik me dat ik wellicht met een andere creditcard kon betalen. Stephanie was bereikbaar, gaf me haar creditcard gegevens (nogmaals dank je wel, zusje!), ik belde weer met het callcenter van KLM. Alles ingevoerd, wachten tot de betaling geaccepteerd werd… vijf minuten in de wacht, tien minuten in de wacht, nu hoor ik niets meer… Verbinding verbroken. Opnieuw bellen, opnieuw mijn verhaal doen, de betaling blijkt te zijn mislukt, is het een debitcard? Weer uitgelegd dat het een creditcard is, opnieuw de adresgegevens doorgegeven, weer wachten, weer betaling mislukt. Dan maar met de credit card van mijn ouders (dank pap en mam!). Het duurt allemaal ontzettend lang, ondertussen is de vlucht al gesloten, maar ik kan nog aan boord als de betaling lukt. Na lang in de zenuwen zitten, blijkt ook deze betaling geweigerd te worden. Ik ga vandaag niet naar Nederland. Ondanks het feit dat ik al 2,5 uur in het Air France-kantoor zit. Ondanks het feit dat er plek is op deze vlucht. Ondanks dat ik het kan betalen. Het kan niet.
Ik heb nog een tijd met de callcentermedewerker aan de lijn gehangen, want de eerstvolgende mogelijkheid is volgens haar pas op maandag. Dat zou betekenen dat ik pas dinsdag land en woensdag pas aan het werk kan. Ik vraag haar allerlei opties na te gaan (via Madrid, via Parijs, via Rome, of laat me maar aankomen in Londen, Brussel, Düsseldorf of Parijs – vanaf daar kom ik zelf wel thuis), maar ze kan niets beters vinden. Uiteindelijk boekt ze me op een vlucht voor maandag, die ik de volgende ochtend kan gaan betalen in het KLM-kantoor in het centrum van Buenos Aires. Nauwelijks hebben we opgehangen of er komt een boze Air France-medewerker het kantoor ingestormd die me toeblaft dat ik er onmiddellijk moet vertrekken. Dat wordt me teveel. Ik ben de hele middag tegen iedereen aardig geweest, terwijl ik van de ene verbazing in de andere ben gevallen. Waarom word ik nu opeens uitgekafferd? Gelukkig stormt ze er snel vandoor. Van een andere medewerker die daarna binnenkomt hoor ik dat ik de vlucht heb vertraagd, omdat er een probleem was met een andere passagier, maar ze niemand konden bereiken omdat ik de enige telefoon in het kantoor in beslag nam. Tsja. Mijn indruk van Air France is ehm, apart. Er werken een lieve dame die enorm veel voor me gedaan heeft, maar het merendeel van het personeel is bedroevend en service kennen ze niet.

Vanuit de hal van het vliegveld heb ik geprobeerd om van alles te regelen. Nieuw onderdak, opnieuw naar het centrum ondanks de files, en wat ging er nu mis met die creditcards? Uiteindelijk kwam ik rond tien uur ’s avonds weer aan in mijn hostel. Ik was gesloopt. Tien uur bezig geweest, enorme stress, en alles voor niets. Ik werd in het hostel gelukkig goed opgevangen met bier en pizza, deed mijn verhaal een keer of vijf…. Een mail naar collega’s sturen dat ik maandag niet op kantoor kom, wat zoeken naar andere vluchten, en uiteindelijk rond één uur gaan slapen. Wat een kutdag.

Vrijdag 9 januari
Rond half zes werd ik wakker, nog even in bed blijven liggen, maar daarna begon het geregel. Kort samengevat: KLM heeft twee keer typfouten gemaakt bij de credit cards van mijn zusje en mijn moeder, waardoor de betaling geweigerd moest worden door de bank. Dat ik dus vier dagen later thuiskom, is te wijten aan een blijkbaar dyslectische KLM-medewerker. De Rabobank deed heel moeilijk over het verhogen van mijn limiet, dat kostte me een half uur (ik kijk uit naar mijn telefoonrekening). Via Twitter kreeg ik van de Rabobank geen antwoord op mijn vragen, maar wel verwijten die niet op hun plek waren. Na nog een half uur gebeld te hebben met KLM, kon ik uiteindelijk zondag naar huis.
De rest van de dag heb ik weinig gedaan. Een beetje gewerkt, heel erg gebaald, een beetje in de zon gezeten. Extra vakantie klinkt leuk, maar als je alles al gezien hebt in een stad, en je graag naar huis wilt, is het echt niet leuk.

Zaterdag 10 januari
Vandaag ook weinig gedaan. Bij het zwembad gelegen van een hotel in de buurt, verhuisd naar een ander hostel (mijn hostel zat vol), en ’s avonds gegeten met een super leuke groep mensen uit mijn oude hostel. Een Mexicaans restaurant, prima eten, veel gezelligheid, sangria, topavond! Fijn om toch met een positief gevoel de reis te kunnen afsluiten.

Zondag 11 januari
Ontbeten, uitgecheckt, maar weer naar het vliegveld. Dit keer ging alles vlekkeloos. Prima vlucht, waarna ik maandag 12 januari uiteindelijk rond zes uur ’s avonds weer mijn eigen huisje binnenstapte. Wat was ik blij om weer thuis te zijn!

Al met al heb ik een fantastische reis gehad. Argentinië is een afwisselend land. Economisch is het er een puinhoop en dat merk je ook als reiziger. Belangrijkste tip voor iedereen die er naar toe: neem contant geld mee, want dan is het betaalbaar. Als je je euro's/dollars niet op straat wisselt voor pesos, ligt het prijsniveau gelijk met Nederland. Verder doet Argentinië heel Europees aan, goed georganiseerd, schoon, brede straten. Buenos Aires lijkt erg op Parijs, dat was wel apart. Het is een heerlijke stad, je hebt er echt meerdere dagen voor nodig, met heel verschillende wijken. Patagonië was ongeveer wat ik verwacht had, de pinguïns waren zeker één van de hoogtepunten van mijn reis. Als ik het vergelijk met mijn vorige reis, naar Peru, Ecuador en Bolivia, dan vond ik die landen mooier. Het landschap is nog afwisselender, het is exotischer, het doet minder Europees aan. Maar ook nu heb ik weer zoveel moois gezien, zoveel leuks gedaan en fantastische mensen ontmoet. Ik heb genoten!

Foto's:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.866253493425714.1073741855.100001232142210&type=1&l=d1572a899f