Halverwege

Time flies when you’re having fun. Het is een cliché… en zoals alle clichés is het waar. Ik ben al halverwege mijn tijd in Frankrijk, onvoorstelbaar zeg! De afgelopen week is weer voorbij gevlogen. Wat heb ik gedaan? Kort samengevat: gewerkt, gewerkt, gewerkt, gewerkt en gewerkt (zondag t/m donderdag). Mijn shifts leenden zich er niet echt voor om nog iets anders te doen, alhoewel ik natuurlijk ook wel even het park ben in geweest.

Vrijdag ben ik naar Parijs gegaan, nadat ik een uitgebreide lijst had gemaakt met alles wat ik wilde bezoeken. Natuurlijk was de lijst veel te lang en de tijd te kort…
Ik ben begonnen bij Pere Lachaise, het beroemde kerkhof. Het is er heerlijk rustig en het is heel bijzonder om er rond te lopen. Wat een immens grote begraafplaats! En wat een bizarre bouwwerken! Natuurlijk heb ik het graf van Jim Morrison gezien, da’s echt een bedevaartsoord met tekeningen, kaarsjes en bloemen.
Daarna ben ik naar het Centre Pompidou gegaan. De bovenste verdieping had ik vorige week met Szilvi gezien, ik was nu wel benieuwd naar de rest. Het viel eerlijk gezegd een beetje tegen alhoewel er wel een aantal fascinerende dingen waren. Ik heb niet eerder zo ontzettend gelachen in een museum als bij de filmpjes van een vrouw in burka die nogal droog beschrijft hoe onpraktisch dat kan zijn.
Na nieuwe schoenen gekocht te hebben ben ik doorgegaan naar het Musée d’Orsay. Helaas hield de metro halverwege op (zucht, werkzaamheden…) waardoor ik nog weer een flink eind heb gelopen door het Quartier Latin en langs de Seine. Geen straf hoor, want het was prachtig weer! Het museum was veel interessanter dan verwacht. Het is een prachtig gebouw (google is your friend) en ze hadden een grotere collectie dan ik had verwacht. Ze hebben veel Vincent van Gogh, blijft leuk om te zien als Nederlandse!
Omdat het veel te mooi weer was om nog een museum van binnen te gaan bekijken (het Louvre stond op de planning) ben ik in de Jardin des Tuileries lekker in de zon mijn boek gaan lezen. Ik heb al twee Franse boeken gelezen, gaat steeds beter! Na een kwartiertje ofzo met een Franse meneer gepraat te hebben, je weet wel, in het Frans (!), wilde ik richting het Louvre maar het was nog steeds te mooi weer. Aan de andere kant van de Tuileries dus lekker in het gras gaan zonnen, totdat ik weer aangesproken werd door een ietwat aantrekkelijkere Franse meneer dan de vorige. Na twee uur werd het echt tijd om naar huis te gaan maar wel met een uitnodiging voor de volgende dag op zak.

Woeps. En toen had ik opeens een date. Oh my god. Wat doe ik aan? Wat doe ik mezelf aan? Nou ja, onder het motto ‘niets te verliezen’ ben ik dus zaterdag weer naar Parijs gegaan. Het programma was namelijk onweerstaanbaar en de Fransman eigenlijk ook. We hebben eerst fietsen gehuurd, en ik moet toegeven… wat was het heerlijk om weer te fietsen! Dat is echt het enige dat ik mis van ‘thuis’. Nu ik weet hoe makkelijk en goedkoop het is om te fietsen in Parijs ga ik het vast vaker doen. We zijn trouwens, na een tussenstop om eten in te slaan, naar de Eiffeltoren gefietst waar we hebben gepicknickt. Zonnetje, orkest op de achtergrond met leuke muziek, Eiffeltoren, Fransman… Het was in het echt veel leuker en romantischer dan als het zo zwart op wit staat. ’s Avonds heeft hij me nog mee uit eten genomen naar een fascinerend Koreaans restaurant. Het eten was goed, en goedkoop, en met stokjes, en bizar snel, en wat zitten de mensen dicht op elkaar, en wat is het allemaal anders dan in Nederland. Ik voelde me heel gelukkig dat ik het allemaal mocht meemaken! Het paste helemaal bij deze dag, want het was echt een dag uit een sprookje. Disney in het echt, zeg maar.

Vandaag is dan natuurlijk zo’n stomme day-after. Tijd om de mailbox door te spitten, voordat ik weer ga werken. Wel heel leuk is dat René inmiddels hier is aangekomen om in augustus in Disney te gaan werken en daar ga ik dus zo wat mee drinken. De komende week werk ik weer t/m donderdag, dus het zal wel weer een week duren voordat ik weer iets te melden heb!