Sarande
Blijf op de hoogte en volg Danielle
31 Augustus 2018 | Albanië, Sarandë
Sarande is een typisch kuststadje. Het is een van de meest populaire bestemmingen bij Albanese toeristen. Het stikt dan ook van de hotels en restaurants. Langs het strand loopt een kilometers lange boulevard. Overdag is het overal rustig behalve op het strand en ’s avonds komt de stad tot leven, dan flaneren duizenden mensen over de boulevard.
Overdag is Sarande weinig bijzonders, dus ik heb ’s ochtends de bus gepakt naar Butrint, ongeveer 45 minuten verderop. Butrint is een archeologisch park. De resten van een oude stad zijn zichtbaar: een amfitheater, kerk, badhuizen, en natuurlijk een oud kasteel. De weg er naar toe, door een nationaal park, was al mooi, en Butrint zelf viel ook niet tegen. Bij de ingang (entree kost ongeveer 7 euro) hing een briefje met de bezoekersaantallen per jaar. Van 2012 tot 2016 was dit verdubbeld, en dat zie ik in de komende vier jaar ook wel gebeuren.
Er gaat gewoon een bus vanuit Sarande naar Butrint (met mooie bestickering van de vorige bestemming, sight seeing tours in Potsdam). Deze stopt halverwege in Kshamil. Hier zouden mooie stranden zijn. Het was er vooral toeristisch, het strand stond helemaal vol met bedjes. Er zijn verschillende strandjes. Ik had blijkbaar echt een upper class strandje uitgezocht: voor twee bedjes en een parasol betaalde ik iets van 8 euro. Voor Kshamil liggen wat eilanden waar je naar toe kunt zwemmen en in de verte zie je vanaf het strand een groot eiland met bergen: het Griekse Corfu. Ik heb het bij wat pootjebaden gehouden, lekker lezen, genieten van het zonnetje en lekker lunchen. Het restaurant was verrassend betaalbaar en serveerde een overheerlijke risotto. Echt een middagje genieten!
In de bus van Berat naar Gjirokaster had ik een Albanese jongen ontmoet die in Sarande werkte in de keuken van een restaurant. Hij had me uitgenodigd om daar te komen eten. Het bleek een van de chiqueste restaurant te zijn. Toen ik binnenkwam, kwam hij al uit de keuken gerend, hij had duidelijk op de uitkijk gestaan. Wat lief, zijn collega’s wisten er zelfs al van. Heerlijk gegeten, wijntje erbij en tot slot even zitten kletsen met het personeel. Natuurlijk voorzien van een flink glas raki…. Gezellig hoor! Niet iedereen sprak even goed Engels, maar dat had ook wel wat. Afrekenen lukte me niet: mijn Albanese vriend, bijgestaan door zijn collega’s, weigerde dat ik ging betalen. Albanese gastvrijheid!
Overdag is Sarande weinig bijzonders, dus ik heb ’s ochtends de bus gepakt naar Butrint, ongeveer 45 minuten verderop. Butrint is een archeologisch park. De resten van een oude stad zijn zichtbaar: een amfitheater, kerk, badhuizen, en natuurlijk een oud kasteel. De weg er naar toe, door een nationaal park, was al mooi, en Butrint zelf viel ook niet tegen. Bij de ingang (entree kost ongeveer 7 euro) hing een briefje met de bezoekersaantallen per jaar. Van 2012 tot 2016 was dit verdubbeld, en dat zie ik in de komende vier jaar ook wel gebeuren.
Er gaat gewoon een bus vanuit Sarande naar Butrint (met mooie bestickering van de vorige bestemming, sight seeing tours in Potsdam). Deze stopt halverwege in Kshamil. Hier zouden mooie stranden zijn. Het was er vooral toeristisch, het strand stond helemaal vol met bedjes. Er zijn verschillende strandjes. Ik had blijkbaar echt een upper class strandje uitgezocht: voor twee bedjes en een parasol betaalde ik iets van 8 euro. Voor Kshamil liggen wat eilanden waar je naar toe kunt zwemmen en in de verte zie je vanaf het strand een groot eiland met bergen: het Griekse Corfu. Ik heb het bij wat pootjebaden gehouden, lekker lezen, genieten van het zonnetje en lekker lunchen. Het restaurant was verrassend betaalbaar en serveerde een overheerlijke risotto. Echt een middagje genieten!
In de bus van Berat naar Gjirokaster had ik een Albanese jongen ontmoet die in Sarande werkte in de keuken van een restaurant. Hij had me uitgenodigd om daar te komen eten. Het bleek een van de chiqueste restaurant te zijn. Toen ik binnenkwam, kwam hij al uit de keuken gerend, hij had duidelijk op de uitkijk gestaan. Wat lief, zijn collega’s wisten er zelfs al van. Heerlijk gegeten, wijntje erbij en tot slot even zitten kletsen met het personeel. Natuurlijk voorzien van een flink glas raki…. Gezellig hoor! Niet iedereen sprak even goed Engels, maar dat had ook wel wat. Afrekenen lukte me niet: mijn Albanese vriend, bijgestaan door zijn collega’s, weigerde dat ik ging betalen. Albanese gastvrijheid!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
