22 t/m 24 augustus – de afbouw en terugblik

Het zit erop! Met dat gevoel werd ik wakker op maandag. Toch was dat nog niet helemaal het geval. We mochten namelijk gewoon weer naar het HHH. Toen ik daar aankwam, was de afbouw al in volle gang. Het hele gebouw werd weer ontmanteld. Voor ons stond vooral het schoonmaken en inpakken van kassa’s en het maken van afsluitende rapportages op het programma. Daar hebben we ons de hele dag nog goed mee vermaakt. ’s Avonds ben ik nog naar het straatfeest in Pedra do Sal geweest en hebben we natuurlijk met z’n allen deze periode afgesloten met een caipi in de Blue, onze vaste kroeg.

Dinsdag waren we vrij, nog even naar het strand geweest en Havaiana’s ingeslagen. Om twee uur stonden we klaar met onze koffers, na het nodige wachten zaten we met zo’n 150 man om acht uur in het vliegtuig. Om negen uur zaten onze koffers ook in het vliegtuig (het blijft Brazilië…) en vertrokken we naar Nederland. Na een prima reis kwam ik licht gesloopt aan. Maar dat is een bekend gevoel, want een slaaptekort heb ik al vijf weken.

Ik kijk met een goed gevoel terug. Ik heb een super leuke tijd gehad! Het werk was prima, veel contact met bezoekers, in een leuk team. Sowieso was de crew heel erg leuk. Ik heb er geen vriendschappen voor het leven aan overgehouden denk ik, maar met een heel aantal hoop ik wel contact te houden. De opbouw was zeker net zo leuk als de periode dat het huis open was, met een relatief kleine groep mensen keihard werken schept een band. Veel van geleerd ook.

Rio is een bijzondere stad met bijzondere inwoners. Voorlopig kan ik geen Braziliaan meer zien, maar over een jaar of vijf kom ik vast terug om de rest van Brazilië te bewonderen. De volgende editie van de Spelen hoop ik ook mee te maken, misschien in 2018 in Pyeongchang (Korea) als vrijwilliger in het HHH en anders zeker als bezoeker in Tokio in 2020. Want de combinatie van een interessante stad, zo enorm veel sport en goede feestjes met heel erg leuke mensen… die heeft m’n hart gestolen. Ik heb genoten!