26 t/m 29 juli

Dinsdag 26 juli
Gisteravond was er een verrassing voor mij en tien collega’s: we kregen te horen dat we een dag in het Olympisch dorp mochten werken! Het dorp is normaal hermetisch afgegrendeld voor iedereen die geen sporter of begeleider is. Als supporter (of bijvoorbeeld als partner van een sporter) kom je er niet in… maar wij mochten wel een kijkje gaan nemen! De appartementen van de sporters waren namelijk in slechte staat opgeleverd, zoals ook al is beschreven in de media. NOC NSF heeft er alles aan gedaan om zo snel mogelijk alle gebreken te herstellen, maar ze kwamen nu simpelweg handen tekort. Dus werd het HHH gebeld met de vraag of ze een dag wat vrijwilligers mochten lenen. De opbouw gaat bij ons hartstikke goed, dus blijkbaar konden een aantal geluksvogels even gemist worden. Wat was ik blij toen ik dat hoorde!
Het was echt zoooo bijzonder om dit mee te maken. Super gaaf om in het dorp rond te lopen, alle flats te zien met vlaggen van de landen die erin zitten, overal sporters uit de hele wereld te zien… Lastig te omschrijven, op zich zijn het ook gewoon mensen, maar je realiseert je wel dat het erg bijzonder is om er te zijn.

Ons werk bestond uit het schoonmaken van de appartementen. Daarbij ging het vooral om alles wat de bouwvakkers hadden achtergelaten: stof, gruis, spetters verf, enzovoort. Het was echt een bende! Het ene appartement was er wel veel erger aan toe dan de ander, maar we begrepen best dat de Australiërs niet in het dorp hadden willen slapen, zeker toen we de verhalen over inmiddels verholpen lekkages hoorden. Na een dag hard doorwerken konden onze turners en baanwielrenners, die ’s avonds zouden aankomen, in ieder geval in een enigszins acceptabele kamer gaan slapen.

Het werk was dus niet echt leuk, maar dat werd wel gecompenseerd doordat iedereen heel erg blij met ons was. We zijn persoonlijk toegesproken door chef de mission Maurits Hendriks en allerlei sporters spraken ook hun waardering uit. Aan het einde van de dag werd er een groepsfoto gemaakt met de hockeyheren en –dames, dat is natuurlijk uniek! Naomi van As was jarig, dus die hebben we nog toegezongen voordat we met de spelers meeliepen naar de eetzaal. Een enorme hangar waar iedereen tegelijk eet; ik kende de verhalen wel, maar ook daar keek ik mijn ogen uit. Stuiterend stapten we tegen acht uur in een taxi. Wat een bijzondere dag!

En alsof dit nog niet genoeg indrukken waren voor één dag, hadden we ook nog een supervet avondprogramma. Een Nederlander (oud-topman van Shell) die veel voor Heineken heeft geregeld had ons uitgenodigd in zijn huis in Rio. Hoog op een heuvel tegenover het Christus-beeld, met uitzicht over het meer en omliggende wijken, in een grote tuin met zwembad, stond voor ons de barbecue klaar. Echt een waanzinnig mooie avond gehad met eten en vooral veel drinken, dansen met een sprookjesachtig uitzicht over al die lampjes in Rio en veel gezelligheid. Heel erg geslaagd en ook dit was echt uniek om mee te maken.


Woensdag 27 juli viel ik weer met mijn neus in de boter, want ik mocht nóg een dag naar het Olympisch dorp. Ze waren namelijk erg tevreden met ons! Dit keer heb ik onder andere staan kletsen met de hockeyheren (nog dank voor de snoepjes, heren ;-) ) en zijn we op verzoek van de handbaldames met ze op de foto gegaan. Wij waren vooraf natuurlijk gebrieft dat we de spelers met rust moesten laten, maar nu kwamen ze zelf naar ons toe met de vraag om een foto. Zo gaaf! Die foto werd ook direct op Facebook gedeeld door ze. Tijdens de lunch zagen we ook o.a. de turners lopen, dus ook Epke Zonderland en Yuri van Gelder zijn gespot. We hebben deze sporters verder niet gesproken.

Dat we nu wat meer contact met de spelers hadden kwam ook omdat we hun kamers aan het schoonmaken waren. Dit keer dus geen lege appartementen. Ik zou dat zelf heel ongemakkelijk vinden, maar de spelers leken er vooral heel blij mee te zijn dat er nu alsnog een inhaalslag werd gemaakt.

De terugweg was onze eerste echte kennismaking met het verkeer in Rio. We hebben er bijna twee uur over gedaan om de 30 km tussen ons hotel en het Olympisch dorp af te leggen. Nu was onze taxichauffeur zeker geen briljante vent, maar het verkeer was ook echt ellendig. We kwamen behoorlijk gesloopt tegen acht uur terug in het hotel. Even een snelle hamburger gehaald (we hadden dus toch ook naar de McDonalds in het dorp kunnen gaan, haha) en toen op tijd naar bed.

Donderdag 28 en vrijdag 29 juli
Terug in het oude ritme! Vroeg opstaan, hard aan de slag in een HHH dat echt mooi wordt, steeds uitgebreidere maaltijden van onze onovertroffen keukenploeg en ’s avonds de nieuwe lichting welkom heten in de kroeg. De caipirinha-trein is een begrip geworden, gisteravond stopte die ook geregeld op mijn station… Kort nachtje gehad, maar dat kunnen we wel aan. De sfeer is goed in de groep, de nieuwe mensen zijn leuk en ik had vandaag ook weer prima klusjes te doen. Vooral vanmiddag veel gesjouwd, onder andere dozen wijn in de wijnkelder gezet en koelkasten gevuld met flesjes water, bier en blikjes fris. We naderen nu de opening, spannend hoor! Ik kijk er naar uit.