Het gaat z’n gangetje

Ik had het leuk bedacht, weer zo’n blog bijhouden, maar eigenlijk heb ik niet zo veel te melden na de eerste dagen. Het gaat z’n gangetje hier. Tot nu toe ben ik één dag vrij geweest, dat was afgelopen maandag. Aangezien er hier ook sneeuw ligt heb ik niet echt iets leuks kunnen doen: ik heb gechilld met m’n huisgenoten, Boer zoekt vrouw gekeken en ben naar de supermarkt geweest… Het prutweer zorgt er zelfs voor dat ik bijna nog geen attracties heb gedaan. Ik ben alleen nog maar in de Tower of Terror, Phantom Manor en It’s a small World geweest. Die laatste is helemaal aangepast aan de winter, super leuk! Zo zingen de poppen nu ook Jingle Bells en komt Sinterklaas erin voor.

Het vervoer is hier nog steeds een drama. Wij klagen in Nederland wel makkelijk, maar hier worden de wegen pas sneeuwvrij gemaakt als het is opgehouden met sneeuwen. Preventief strooien ofzo is er echt niet bij. Het is dus één dikke bende overal. Zodra er vervolgens drie vlokjes sneeuw naar beneden komen worden de buslijnen aangepast (in het gunstige geval) of vallen ze helemaal uit (dat gebeurt vaker). Gisteren reed er bijvoorbeeld vanaf halverwege de middag helemaal niets meer. Ik ben dus lopend naar Disney gegaan, gelukkig kreeg ik het laatste stukje een lift van iemand die me blijkbaar heel zielig vond. Terug was echter een groter probleem. Ik moest werken tot 00.30 uur en dan rijden er niet zo veel auto’s. Mijn collega’s woonden allemaal in de andere residentie en konden met de RER naar huis, maar ik zou in m’n eentje een uur moeten lopen. Niet heel verstandig zo midden in de nacht. Mijn teamleader heeft me dus met de auto naar huis gebracht, super lief van hem!

In ons appartement is het verder hartstikke gezellig. Marcella en Martina zijn echt leuke meiden, daar kan ik het prima mee vinden! Huishoudelijke taken en de boodschappen worden verdeeld en we hebben het gezellig samen. Jammer genoeg woont er ook nog een Spaanse. Mevrouw heeft een Frans vriendje en is vooral hier om hem op te zoeken. Dat komt er op neer dat als zij thuis is, hij hier ook is. Ze zeggen nog net ‘bonjour’ en duiken dan hun slaapkamer in. Die delen ze met Martina, waardoor ze ’s nachts maar in de woonkamer gaan slapen. Op moment van schrijven (13.30 uur) liggen ze daar nog… Ik heb dus maar het licht aangedaan en ben hier gewoon gaan zitten. Ik hoor wel wat beweging naast me dus blijkbaar heb ik ze wakker gemaakt, nou ja jammer dan. We hebben zo weinig contact dat ze ook nog nergens over hebben geklaagd, dat scheelt. We passen echter toch onszelf aan ze aan en dat is best irritant.

Gisteren had ik dus een late shift, dat blijft zo de komende dagen. Tot en met zondag (ja, dus alle kerstdagen) werk ik van 16.30 tot 00.30 uur. Maandag ben ik vrij, de planning is dat ik dan met Marcella naar Parijs ga. Ligt wel een beetje van het weer af natuurlijk. Daarna moet ik werken tot en met 31 december. De jaarwisseling breng ik in de winkel door, want ik werk de 31e tot 01.30 uur… Ook wel bijzonder om eens mee te maken.

Met mijn collega’s vermaak ik me verder prima. Ik merk dat mijn Frans echt met sprongen vooruit is gegaan, ik ben weinig vergeten en klets nu dus vrolijk met ze. Eindelijk begin ik de grapjes in de pauze te snappen, woehoe! Wel fijn, ik kan steeds meer mezelf zijn. Had het er gisteren nog over met een collega, die kon zich nog goed herinneren hoe ik de eerste weken echt niets zei in de lunch: “en moet je jezelf nu eens horen”. Leuk!

Kortom, alles gaat goed hier. Ik vermaak me prima. Ik denk wel dat ik volgend jaar lekker in Nederland blijf met de kerst, maar voor een keertje is het hier super leuk. Ik wens jullie allemaal hele fijne feestdagen! Of, zoals ze dat hier zeggen: bonne fetes!