Aangekomen

Ik ben er! Voor de mensen die nu denken “waar?”: Ik ben weer in Disney. Ik blijf hier twee weken om in de kerstvakantie weer gezellig pistolen, cowboyhoeden, Minniehaarbanden en waarschijnlijk ook veel kerstballen te verkopen.

Het had wat voeten in de aarde (anderhalf uur wachten in Rotterdam, staan in een langzaam rijdende – want overvolle- trein tot Brussel, ruim een uur wachten in Brussel, nog meer vertraging oplopen in de Thalys naar Parijs die niet op volle snelheid kon rijden om eenmaal in Parijs de deuren van de RER voor je neus dicht te zien gaan), maar na een reis van zo’n acht uur was ik eindelijk bij Disney. Ze hadden me op het hart gedrukt er voor vijf uur te zijn, maar dat heb ik niet gered. Bezorgd had ik ze al twee keer gebeld maar het bleek geen enkel probleem te zijn want het was nog hartstikke gezellig met aankomende castmembers. Half Europa bleek vertraging te hebben. Ik leerde direct twee meisjes en een jongen kennen en met een van die meiden bleek in één appartement te wonen.

Ik woon op de Boiserie, daar ben ik blij mee! Het is hier hartstikke gezellig, ons appartement is brandschoon en groot! We hebben twee badkamers, ik heb megaveel kastruimte, het bed van mijn kamergenoot staat niet tien centimeter van het mijne, er gaan veel bussen en…. Mijn kamergenote blijkt een Nederlandse te zijn! Wauw, tot zo ver is het allemaal dus nog veel beter dan deze zomer. Ik deel mijn appartement met dat Nederlandse meisje (Marcella), een Spaanse (Lucia) en een Argentijnse (Martina). Die Argentijnse is super aardig, we hebben net samen gegeten, ook met Bachir, een Zweedse vriend van haar die ook vandaag is aangekomen en die ik ook had ontmoet bij het inchecken. Leuk, direct al weer sociale contacten! Voertaal is Engels, met dat Spaanse meisje Frans en met mijn kamergenote natuurlijk Nederlands. Welkom in Disney waar je direct alles deelt (de Franse soep van Martina vond ik een prima diner terwijl Bachir mijn krentenbollen veel lekkerder vond) en waar je drie talen door elkaar spreekt. Onderweg vroeg ik me echt af wat ik mezelf aan het aandoen was en waarom ik niet gewoon naar huis ging, maar inmiddels ben ik toch wel blij dat ik er ben.

Vanavond doe ik verder niet zo veel meer. Ik ben moe van de afgelopen week en van het eindeloze reizen van vandaag. Mijn kamergenote heeft haar koffer binnen gezet en vertrok binnen vijf minuten naar de supermarkt, Martina is naar een verjaardag van collega’s en het Spaanse meisje heeft zich in hun kamer teruggetrokken met een/haar vriend. Daar denk ik verder niet bij na. :) Ik denk dat ik zo maar eens ga uitzoeken wat er mis ging bij het opmaken van m’n bed en er dan in kruip.

Morgen ga ik op zoek naar de bakker (jaa er is hier gewoon eten te koop in de buurt!), ik denk dan op tijd naar het park ga, of misschien nog op zoek naar internet bij de receptie. Ligt er denk ik een beetje aan hoe laat ik uit mijn coma ontwaak. Ik hoef pas om 12.53 uur op m’n werk te zijn, mooie tijd om te beginnen!