Durres en terug naar Tirana

Van Vlore reisde ik naar Dürres. De bus zette me af aan de rand van de stad, maar dat begin ik gewend te raken. Ik nam de stadsbus naar de stad. Daar liep ik even rond, met backpack, dus lekker afzien in de warmte. Dürres is niet bijzonder mooi, maar heeft wel bijzondere oude resten midden in de stad. Er staan dus opeens oude zuilen tussen de flats. Het hoogtepunt is het amfitheater, ook helemaal omgeven door huizen. Prachtig om te zien en overal gewoon op te mogen klimmen.

Na een lunch heb ik de bus gepakt naar het strand, om (na wat onderhandelen met de eigenaar van de bedjes, ik word al een echte local) nog even wat laatste zonnestralen in bikini mee te pakken. De reis naar Tirana was verder weer een avontuur: na nog maar weer een stadsbus ging ik met een klein busje naar Tirana. Achteraf had ik beter vanaf het centrale busstation kunnen gaan. Ik vertrok nu vanaf dezelfde plek aan de rand van de stad als waar ik die ochtend gedropt was. Er waren nog maar twee andere passagiers voor ‘mijn’ bus, dus die namen me mee een terrasje op. Koffie konden ze niet bij me kwijt (ze stonden er bijna op om me een kop koffie te geven) en een gesprek zat er met mijn Albanese woordenschat ook niet in. Dus zat er maar één ding op: mijn woordenschat vergroten! Tot onze grote pret heb ik tot tien leren tellen op het terras. Eenmaal in de bus, toen die weer wat voller zat, mocht ik meerdere keren laten horen hoe goed mijn Albanees al was. Wat een pret! Onderweg werd ons busje nog aan de kant gezet door de politie. Voor mij onduidelijk waarom, maar na een gesprek met de bestuurder en een bon voor hem mochten we door. Van de locals had ik al begrepen dat Albanië nog best corrupt is, maar niet voor toeristen: die komen overal mee weg omdat het land graag een goede indruk op ze wil maken omdat ze graag deel willen gaan uitmaken van de EU. Ik heb er zelf verder niets van gemerkt.

Anyway, de bus zette me aan de rand van Tirana af, waarna ik zuchtend nog maar weer eens een bus pakte naar het centrum. Wel steeds geroutineerder, zelfs op plekken waar ik nog niet eerder ben geweest. Ik begin het bussysteem door te krijgen!

Terug in het hostel waar ik mijn reis ook begonnen was, was het direct gezellig met andere Nederlanders. Met hen heb ik gegeten, gedronken en reisverhalen uitgewisseld. Super manier om mijn laatste avond in Albanië door te brengen!
 
5 september – Tirana
Ik had nog een volle dag in Tirana te gaan. Op naar de musea hier! Eerst naar het ‘House of Leaves’, het oude hoofdkwartier van de geheime dienst. Indrukwekkend! Vrij modern ook, alhoewel veel uitleg in het Albanees was, net als alle tentoongestelde documenten… Tijd voor een uitgebreide lunch, een laatste wandeling door de stad, even in de zon zitten bij een meertje en daarna naar het museum op het centrale plein. Dit is echt zo’n typisch nationaal museum. Ik was er vrij snel doorheen. Tijd om weer naar het vliegveld te gaan.

Albanië was fantastisch! Rijker en ontwikkelder dan verwacht, veel eenvoudiger om te reizen doordat het OV prima ging (beetje chaotisch en je moet geduld hebben, maar op reis heb ik toch alle tijd) en doordat bijvoorbeeld menukaarten vaak in het Engels zijn. De jonge generatie spreekt ook prima Engels. Het land is prachtig! Ik heb nog veel niet gezien, het Noorden en Oosten schijnen ook mooi te zijn en daar kun je uitgebreid wandelen in de bergen. Dat is voor een volgende keer. Ik kom hier graag terug, want de bevolking was super aardig, de stranden mooi, de stadjes historisch, het eten lekker, de geschiedenis zeer interessant en alles was spotgoedkoop. Wat wil je nog meer? Albanië heeft me echt verrast, ik kan het iedereen aanraden!